สำนึกแล้วยังว่า ใครเป็นพาล?

อ.วิชัย: จุดประสงค์ของการที่จะได้ศึกษาพระธรรม ก็คือได้เกิดความเห็นที่ถูกต้องครับ ในเมื่อก่อนการศึกษาก็ดูเหมือนกับไม่รู้จักว่า ตนเองเป็นพาลเยอะครับ ก็คือมีอกุศลมาก แต่พอศึกษาแล้วมีความเข้าใจขึ้น การที่จะค่อยๆ รู้ถึงความละเอียดของอกุศลครับ อย่างตื่นขึ้นมาเราก็ยังมีความพอใจ ติดข้อง ขวนขวาย แสวงหา แต่ระดับของอกุศลก็ไม่ถึงกับทำทุจริตกรรมครับ

ดังนั้น การศึกษาธรรมะที่จะเข้าใจในความเป็นพาลธรรม ก็คืออกุศลที่มีระดับต่างๆ กันนี่ครับ ที่จะไม่เป็นเหตุให้มีการกระทำทุจริตกรรมคืออย่างไรครับท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์: ถ้ายังมีอกุศลอยู่ มีไหมที่จะพูดไม่พาล ทำไม่พาล คิดไม่พาล เพราะพาล คือขณะที่เป็นอกุศล

อ.วิชัย: ครับ ตราบใดที่ยังมีอกุศลอยู่ ก็ยังมีอกุศลเกิดขึ้นเป็นพาลธรรมอยู่ครับท่านอาจารย์ เพราะว่าสะสมมาครับ แต่ว่า จุดประสงค์ของการศึกษาเพื่อละอกุศลให้ค่อยๆ ลดลงไปครับท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์: จนกระทั่งไม่เหลือเลย

อ.วิชัย: ครับ แต่ว่า การที่จะละก็ต้องมีความเห็นถูกตั้งแต่แรก เพราะว่าบางครั้งมีความรู้สึกว่า อกุศลเรามากเหลือเกิน ก็พยายามที่จะ อย่างไม่ขวนขวายมากเกินไป แต่ว่า จุดประสงค์หลัก ก็คือความเห็นถูกในความเป็นธรรมะนี่ครับ

ดังนั้น ความเห็นถูกในธรรมะที่จะเป็นเหตุให้ค่อยๆ ขัดเกลาอกุศลทางกาย วาจา หรือแม้ใจที่คิดเป็นไปด้วยอำนาจของอกุศลนี่ครับ ความเข้าใจนั้นเหมือนกับเข้าใจว่าเป็นธรรมะ นี่จะเป็นเหตุในการละอกุศลให้ค่อยๆ ลดน้อยลงไปอย่างไรครับท่านอาจารย์

ท่านอาจารย์: สำนึกแล้วยังว่า ใครเป็นพาล?

อ.วิชัย: ก็เรายังมีอกุศลที่เป็นพาลอยู่ครับ

ท่านอาจารย์: ไม่ต้องคิดถึงคนอื่น เพราะเหตุว่า บัณฑิตสามารถที่จะเข้าใจสิ่งที่ถูกต้องตามความเป็นจริง

เพราะฉะนั้น ตราบใดที่ยังไม่ได้เข้าใจสภาพธรรมะที่มีตามความเป็นจริง จะพ้นความเป็นพาลทางกาย ทางวาจา และแม้ทางใจได้ไหม?

อ.วิชัย: ไม่ได้เลยครับ ก็ยังมีเหตุให้ต้องเป็นไปอยู่ ก็คือเป็นความเห็นถูกนั่นเองว่า การที่อกุศลธรรมเกิดขึ้น เพราะได้สะสมมาอย่างนั้นครับ ก็ละเอียดขึ้นครับ

ขอเชิญรับฟังวิดีโอได้ที่ ..

พาลเพราะไม่รู้

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ด้วยความเคารพยิ่งค่ะ

กราบยินดีในกุศลจิตของ อ.วิชัย ด้วยความเคารพค่ะ