ความอยาก ที่จะลืมตา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ต้องไม่ลืมจริงๆ ว่า อกุศล เกิดขึ้นเป็นไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่รู้ตัวเลย แม้ลืมตา ก็เพราะอยากลืมตาสำหรับผู้ที่ยังมีอกุศลอยู่ ไม่พ้นจากอกุศลจริงๆ

ข้อความบางตอนจากคำบรรยายของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ มีดังนี้

"ชีวิตประจำวัน ตั้งแต่ตื่นลืมตาขึ้นมา ก็ไม่รู้ว่าเป็นธาตุ ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ไม่ใช่บุคคล แต่ข้อความที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง ทรงแสดงลักษณะของธาตุต่างๆ ที่ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน แม้แต่การที่จะดู ก็เป็นเพราะเหตุว่าวาโยธาตุที่เกิดเพราะจิตที่ ต้องการจะดู เป็นสมุฏฐาน ทำให้รูปไหว คือ กลีบตาล่างจมเบื้องล่างกลีบตาบนหนีไปเบื้องบน ด้วยการซ่านไปแห่งวาโยธาตุ ซึ่งมีจิตเป็นสมุฏฐาน ไม่มีใครๆ ชื่อว่า เปิดได้โดยสะดวก ถ้าจะใครมาจับตาลืมขึ้น ก็ยังยากกว่าที่วาโยธาตุจะทำเอง ใช่ไหม ง่ายที่สุดเลย เพียงแต่หลับตาแล้วก็ลืมตาขึ้น นั่นก็เป็นกิจภาระของวาโยธาตุซึ่งเกิดเพราะจิตเป็นสมุฏฐานซึ่งทำได้โดยสะดวกและก็โดยรวดเร็ว ทุกคนกระพริบตาบ้างหรือเปล่า ถ้าขาดสติ ก็ไม่รู้เลยว่า ขณะนั้นเป็นรูปหรือเป็นนาม ในขณะที่หลับตาลงไป มีเห็นไหม จะเห็นได้ไหม สิ่งที่กำลังปรากฏทางตา จะปรากฏไหม? แต่จะมีสิ่งที่ปรากฏทางตาปรากฏ ก็ต่อเมื่อ วาโยธาตุที่เกิดเพราะจิตเป็นสมุฏฐาน ทำให้ลืมตาขึ้น และก็จากนั้นจักขุวิญญาณก็ได้สำเร็จกิจ คือ การเห็นได้เกิดขึ้น"

... ยินดีในกุศลของคุณ Pranon และทุกๆ ท่านด้วยครับ ...