การกระทำที่ทำได้ยากจริงๆ
พระเถระผู้ถือบิณฑบาตเป็นวัตรรูปหนึ่ง มาภายหลังนั่งในที่กำบัง ลำดับนั้น งูขว้างค้อนตัวหนึ่งได้กัดท่านจนเนื้อหลุด พระเถระมองดูเห็นงูขว้างค้อน คิดว่า วันนี้เราจักไม่ทำอันตรายแก่การฟังธรรม ท่านจับงูใส่ลงในย่าม ผูกปากย่ามไว้ แล้ววางไว้ในที่ไม่ไกล นั่งฟังธรรมอยู่
เปิดฟัง ...
เล่ากันมาว่า ภิกษุ ๓๐ รูปเข้าจำพรรษาบนเนินชื่อควรวาฬะ ทุกๆ กึ่งเดือน ในวันอุโบสถจะพูดกันถึงมหาอริยวงศ์ ที่พรรณนาถึงการสันโดษด้วยปัจจัย ๔ และ การยินดีในภาวนา
พระเถระผู้ถือบิณฑบาตเป็นวัตรรูปหนึ่ง มาภายหลังนั่งในที่กำบัง ลำดับนั้น งูขว้างค้อนตัวหนึ่งได้กัดท่านจนเนื้อหลุด เหมือนเอาคีมคีบเนื้อออกจากปลีแข้ง
พระเถระมองดูเห็นงูขว้างค้อน คิดว่า วันนี้เราจักไม่ทำอันตรายแก่การฟังธรรม ท่านจับงูใส่ลงในย่าม ผูกปากย่ามไว้ แล้ววางไว้ในที่ไม่ไกล นั่งฟังธรรมอยู่ ขณะอรุณขึ้นนั่นเองพิษงูก็สงบ พร้อมกับพระเถระได้บรรลุผลทั้งสามถึงความเป็น พระอนาคามีบุคคล พิษงูไหลออกจากปากแผลลงดินไป พร้อมกับพระเถระผู้แสดงธรรม จบธรรมกถาในขณะเดียวกันนั้นเอง
ต่อนั้นพระเถระได้พูดว่า อาวุโสทั้งหลาย เราจับโจรได้ตัวหนึ่ง แล้วแก้ถุงย่ามออก ปล่อยงูขว้างค้อนไป ภิกษุทั้งหลายเห็นจึงถามว่า งูกัดท่านเมื่อไร ท่านก็ตอบ ให้ทราบว่า งูกัดท่านเมื่อเย็นวันวาน
ซึ่งพระเถระทั้งหลายที่ได้ฟังก็เห็นว่า เป็นการกระทำที่ทำได้ยากจริงๆ [ตอนที่ 1545]
เปิดฟัง ...
เรื่องของการที่กรรมจะให้ผล ไม่มีใครสามารถจะพยากรณ์ได้ เมื่อถึงเวลาที่กุศลกรรมจะให้ผล โรคภัยไข้เจ็บใดๆ ก็อาจจะหายไปหมดได้ หรืออาจจะทุเลาขึ้น ก็ได้ แล้วแต่ขั้นของกุศลกรรมนั้น เพราะฉะนั้น เป็นเรื่องของจิต เจตสิก รูป เป็นเรื่อง ของสภาพธรรมจริงๆ [ตอนที่ 1545]
กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ ด้วยความเคารพยิ่ง
ยินดีในกุศลจิตครับ