โมฆะบุรุษชื่อว่า มัคคลิ

อังคุตตรนิกาย ข้อ ๑๙๔

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ดูกร ภิกษุทั้งหลาย เราไม่เล็งเห็นบุคคลอื่นแม้คนเดียว ที่ปฏิบัติเพื่อไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล ไม่เป็นความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อความพินาศ มิใช่ประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์แก่เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลาย เหมือนกับโมฆะบุรุษชื่อว่า มัคคลินี้เลย

ดูกร ภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนบุคคลพึงทิ้งลอบไปที่ปากอ่าว เพื่อไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์ เพื่อความเสื่อม ความพินาศแก่ปลาเป็นอันมาก แม้ฉันใด โมฆะบุรุษชื่อว่ามัคคลิ ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล เป็นดังลอบสำหรับดักมนุษย์ เกิดขึ้นแล้วในโลก เพื่อมิใช่ประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์ เพื่อความเสื่อมเพื่อความพินาศแก่สัตว์เป็นอันมาก

มัคคลิคนเดียวหรือเปล่า หรือว่าคนอื่นด้วยที่สอนผิด ปฏิบัติผิด เพราะว่าบุรุษหรือบุคคลผู้เห็นผิดอย่างมัคคลินั้น เปรียบเหมือนบุคคลที่ทิ้งลอบไปที่ปากอ่าว เพื่อไม่เป็นประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความทุกข์ เพื่อความเสื่อม ความพินาศแก่ปลาเป็นอันมากที่จะพลอยเห็นผิดตามไปด้วย

และทำไมพระผู้มีพระภาคจึงตรัสแต่เรื่องอย่างนี้ ถ้าไม่ใช่เพื่อประโยชน์แก่ท่านผู้ฟังที่จะพิจารณาแล้ว พิจารณาอีก เห็นโทษอย่างยิ่งจริงๆ ของมิจฉาทิฏฐิ หรือความเห็นผิด ความเห็นวิปริต หรือข้อปฏิบัติที่ผิด เพราะว่าบุคคลในครั้งนั้นต่างก็แสดงข้อปฏิบัติที่จะให้รู้แจ้งอริยสัจธรรม แต่ถ้าข้อปฏิบัติใดวิปริต คลาดเคลื่อน ก็ไม่ใช่ข้อปฏิบัติที่จะทำให้รู้แจ้งอริยสัจธรรมได้

เพราะฉะนั้น แม้พระผู้มีพระภาคเองก็ไม่ได้ทรงยุติการที่จะชี้โทษของ มิจฉาทิฏฐิ และการที่จะพรรณนาคุณของสัมมาทิฏฐิไว้เป็นอันมาก ... แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ 229