การจดจ้องสภาพธรรมเป็นการทำ มีตัวตนเพราะอะไรครับ
ในขณะนั้นมีความเห็นผิดว่าเป็นเราทำร่วมด้วยโดยที่ไม่รู้หรือครับ
ขณะนั้นมีโลภะความต้องการเกิดร่วมด้วยไม่สงสัย แต่จะเป็นโลภะที่ไม่ประกอบด้วยทิฏฐิได้ไหมครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สิ่งที่มีจริงในขณะนี้ นั่นเอง ที่จะเป็นที่ตั้งให้สติเกิดขึ้นระลึกตรงลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ และปัญญารู้ตามความเป็นจริง (สติปัฏฐาน) เป็นไปตามเหตุตามปัจจัยจริงๆ ไม่ใช่เรื่องหวัง ไม่ใช่เรื่องต้องการ ไม่ใช่เรื่องของความจดจ้อง ไม่ใช่เรื่องของการไปกระทำอะไร ด้วยความเป็นตัวตน ด้วยความเห็นผิด และด้วยความไม่รู้ แต่เป็นเรื่องของการอบรมเจริญปัญญาไปตามลำดับ
ดังนั้น จากประเด็นคำถามก็พิจารณาได้ว่า ในขณะที่มีความเห็นผิดว่าเป็นเราทำ นั้น ก็คือ มีทั้งความติดข้อง ทั้งความเห็นผิด ทั้งความไม่รู้ และสภาพธรรมอื่นๆ คือ จิต และเจตสิกอื่นๆ ที่เกิดร่วมด้วย เป็นธรรมแต่ละหนึ่งๆ ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
