คนธรรมะธรรมโมฆ่าตัวตาย
ครับ จากประสบการณ์ที่เจอมาได้ยินพระอาจารย์หลายๆ ท่านบอกว่าคนที่ฆ่าตัวตายส่วนมากจะเป็นคนชั่วทำแต่อกุศล ทำให้จิตสุดท้ายเศร้าหมองแล้วก็ไปทุคติกันทุกราย ผมเลยนึกสงสัยอีกมุมว่า
1. เป็นไปได้ไหมที่คนที่ทำทาน ถือศีล ทำสมาธิภาวนามาค่อนข้างจะบ่อย แต่มาเจอมรสุมชีวิตที่ยากจะรับมือ เลยชิงฆ่าตัวตายหนีทุกข์
2. แล้วเขาจะมีสุคติหรือทุคติเป็นที่ไป
3. แล้วชาติต่อไปเขาต้องฆ่าตัวตาย 500 ชาติเหมือนที่ได้ยินผู้เฒ่าเล่าหรือไม่
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ผู้ที่คิดฆ่าตัวตาย เพราะอุปนิสัยที่เคยสะสมมาในการฆ่ามา รวมทั้งเมื่อยังเป็นปุถุชน มีกิเลสมาก แม้จะสะสมปัญญา แต่ปัญญายังน้อยเมื่อเทียบกับกิเลส กิเลส ความทุกข์ใจก็เป็นปัจจัยให้มีการฆ่าตัวตายได้ รวมทั้งกรรมบางอย่าง ก็เป็นปัจจัยได้เช่นกัน ครับ
การฆ่าตัวตาย ไม่ใช่บาปสูงสุด ครับ ตามที่เราเข้าใจกัน เพราะบาปสูงสุดที่ทำให้ผล คือ ความทุกข์ทรมาน คือ ตกนรก นับชาติไม่ถ้วน คือ การทำอนันตริยกรรม คือ การทำสงฆ์ให้แตกกัน การทำโลหิตของพระพุทธเจ้าให้ห้อเลือด การฆ่าพระอรหันต์ การฆ่ามารดา การฆ่าบิดา กรรมเหล่านี้ที่ทำ เป็นบาปร้ายแรง มีโทษมาก ทำให้ตกนรกนับชาติไม่ถ้วน ครับ ส่วนการฆ่าตัวตายเกิดจากอกุศลที่เป็นโทสะที่มีกำลัง จึงฆ่าตัวตาย แต่ไม่ได้เป็นกรรมหนัก บาปหนักร้ายแรงที่จะทำให้ตกนรกมากมาย ครับ และก็ไม่เป็นอกุศลกรรมบถ ที่เป็นปาณาติบาตด้วย เพราะไม่ได้ฆ่าสัตว์อื่น แต่ฆ่าตนเอง และไม่ใช่ว่าการฆ่าตัวตาย จะทำให้ต้องไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ต้องเกิดแน่นอน เพราะยังมีกิเลส ที่สำคัญ สัตว์โลก ย่อมสำคัญว่า การไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด เป็นสิ่งที่ไม่ดี เพราะการได้เกิด ย่อมได้รับสิ่งต่างๆ ที่ดี ยังอยากเกิดอยู่ แต่ความเป็นจริง การไม่ผุดเกิด คือ ไม่เกิดอีก เป็นสิ่งที่ดี ที่เป็นความจริงเพราะไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน ทั้งทุกข์กายและใจเพราะมีการเกิดเป็นเหตุ ครับ และการฆ่าตัวตาย ก็ไม่ใช่ว่าจะต้องมาฆ่าตัวตายอีก 500 ชาติ ไม่มีที่สิ้นสุด ครับ แล้วแต่ครับว่า จะฆ่า หรือไม่ฆ่า ตามเหตุปัจจัยของแต่ละชาติเป็นสำคัญ ครับ
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การฆ่าตัวตาย แม้จะไม่ใช่การกระทำปาณาติบาต ไม่ใช่อกุศลกรรมบถ ก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ เพราะเหตุว่า ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ตราบใดที่จุติจิตยังไม่เกิดขึ้น ก็เป็นโอกาสที่จะได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญา สะสมความดีประการต่างๆ ต่อไป เพราะชีวิต แม้ว่าจะลำบาก เดือดร้อนเพียงใด ก็ยังมีค่า ถ้าได้สะสมเหตุที่ดี ไม่ควรที่จะคิดฆ่าตัวตาย เพราะฉะนั้นแล้ว ควรสะสมสิ่งที่ดี ก่อนที่จะละจากโลกนี้ไป สิ่งที่ผิด ความประพฤติปฏิบัติที่ผิด ต้องรีบทิ้ง ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
ขณะที่ไม่เข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริง ก็ยึดถือสภาพธรรมนั้นว่าเป็นเรา การที่จะละกิเลสต่างๆ ก็ต้องเป็นไปตามระดับขั้น ตามกำลังของปัญญาที่จะละกิเลสนั้นได้ ขณะที่ปัญญาเกิด ไม่ว่าสิ่งที่กำลังมีจริงที่อยู่ตรงนั้นคืออะไร ปัญญาเข้าใจตรงตามความเป็นจริงว่าไม่ใช่เรา แต่ก่อนที่จะไปถึงขั้นนั้น ควรอย่างยิ่งที่จะต้องอบรมเจริญปัญญาให้มั่นคงในขั้นปริยัติ
น้อมกราบอนุโมทนาสาธุ สาธุ สาธุ ขอรับ