ภูมิใจ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหนตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ความเป็นจริงของธรรม เป็นจริงอย่างไร ก็เป็นจริงอย่างนั้น แม้ชื่อจะเรียกไปอย่างไร ก็ตาม แต่ความเป็นจริงของธรรม ไม่เปลี่ยน และก็จะต้องเป็นปัญญาเท่านั้น ที่จะสามารถเข้าใจถูกต้องตรงตามความเป็นจริงได้ แม้แต่ที่กล่าวถึง ความภูมิใจ ถ้าเป็นความปีติโสมนัสในการที่ได้ระลึกถึงคุณความดีที่ตนเองได้กระทำ จิตผ่องใส ไม่เศร้าหมอง อย่างนี้ ก็ต้องเป็นกุศลจิต เป็นจิต ที่ประกอบด้วยเจตสิกฝ่ายดีประการต่างๆ มีศรัทธา สติ หริ โอตตัปปะ เป็นต้น แต่ถ้าเกิดความสำคัญตน ยกตน ตลอดจนถึงพอใจติดข้องในกุศลของตน ยึดถือว่าเป็นกุศลของเรา อย่างนี้ ก็ต้องไม่ใช่กุศลอย่างแน่นอน ต้องเป็นอกุศล

เวลาที่บุคคลอื่น ทำดี ทำสิ่งที่ถูกต้องดีงาม แล้วตนเองเกิดความภูมิใจ ก็ต้องพิจารณาจริงๆ ว่า เป็นความติดข้องยินดีพอใจ หรือ เป็นความชื่นชมยินดีในความประพฤติที่ดีงามของบุคคลอื่นจริงๆ คนอื่นไม่สามารถที่จะตอบได้ ก็ต้องเป็นปัญญาของผู้นั้นจึงจะสามารถเข้าใจถูกตรงตามความเป็นจริงได้ว่า เป็นอกุศล หรือ เป็นกุศล

ประโยชน์ของการศึกษาธรรม ก็เพื่อเข้าใจธรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่มีจริง ตรงตามความเป็นจริง ไม่ใช่เพื่ออย่างอื่นเลย และที่สำคัญ ธรรม ก็ยาก ละเอียด ลึกซึ้งอย่างยิ่ง ก็ต้องค่อยๆ ฟัง ค่อยๆ ศึกษา ค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปทีละเล็กทีละน้อย ครับ

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

กราบขอบพระคุณค่ะ

ขออนุโมทนาครับ