๑๒. มัชฌันติกสูตร ว่าด้วยเวลากําลังเที่ยงวัน

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้า 377

๑๒. มัชฌันติกสูตร

ว่าด้วยเวลากำลังเที่ยงวัน

[๗๙๑] สมัยหนึ่ง ภิกษุรูปหนึ่ง พำนักอยู่ในแนวป่าแห่งหนึ่งในแคว้นโกศล.

[๗๙๒] ครั้งนั้นแล เทวดาผู้สิงอยู่ในแนวป่านั้น เข้าไปหาถึงที่อยู่ครั้นแล้วได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ในสำนักของภิกษุนั้นว่า

ในกาลกำลังเที่ยงวัน เมื่อนกทั้งหลายจับเจ่าแล้ว ภัยนั้นย่อมปรากฏแก่เรา ประดุจป่าใหญ่ส่งเสียงอยู่.

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้า 378

ภิกษุตอบว่า

ในกาลกำลังเที่ยง เมื่อนกทั้งหลายจับเจ่าแล้ว ความยินดีนั้นย่อมปรากฏแก่เรา ประดุจป่าใหญ่ส่งเสียงอยู่ฉะนั้น.

อรรถกถามัชฌันติกสูตร

พึงทราบวินิจฉัยในมัชฌันติกสูตรที่ ๑๒. คำใดควรกล่าว คำนั้นเรากล่าวไว้แล้วในนันทนวรรค ในเทวตาสังยุต.

จบอรรถกถามัชฌันติกสูตร ที่ ๑๒