๗. อุปจาลาสูตร ว่าด้วยมารรบกวนอุปจาลาภิกษุณี

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้า 101

๗. อุปจาลาสูตร

ว่าด้วยมารรบกวนอุปจาลาภิกษุณี

    [๕๔๑] สาวัตถีนิทาน.

    ครั้งนั้น เวลาเช้า อุปจาลาภิกษุณีนุ่งห่มแล้ว ถือบาตรและจีวรเข้าไปบิณฑบาตยังกรุงสาวัตถี เที่ยวบิณฑบาตไปในกรุงสาวัตถีแล้ว เวลาปัจฉาภัต กลับจากบิณฑบาตแล้วเข้าไปยังป่าอันธวันเพื่อพักกลางวัน ครั้นถึงป่าอันธวันแล้ว จึงนั่งพักกลางวันอยู่ที่โคนไม้ต้นหนึ่ง.

    [๕๔๒] ลำดับนั้น มารผู้มีบาปใคร่จะให้อุปจาลาภิกษุณีบังเกิดความกลัว ความหวาดเสียว ขนพองสยองเกล้า และใคร่จะให้เคลื่อนจากสมาธิ จึงเข้าไปหาอุปจาลาภิกษุณีถึงที่นั่งพัก ครั้นแล้วได้กล่าวกะอุปจาลาภิกษุณีว่า ดูก่อนภิกษุณี อย่างไรหนอท่านจึงอยากจะเกิด.

    อุปจาลาภิกษุณีตอบว่า ดูก่อนท่านผู้มีอายุ เราไม่อยากเกิดในที่ไหนๆ เลย.

    [๕๔๓] มารผู้มีบาปกล่าวว่า.

    ท่านจงตั้งจิตไว้ในพวกเทพชั้นดาวดึงส์ ชั้นยามา ชั้นดุสิต ชั้นนิมมานรดีและชั้นวสวัตตีเถิด ท่านจักได้เสวยความยินดี.

    [๕๔๔] อุปจาลาภิกษุณีกล่าวว่า

    พวกเทพชั้นดาวดึงส์ ชั้นยามา ชั้นดุสิต ชั้นนิมมานรดี และชั้นวสวัตตี

พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้า 102

ยังผูกพันอยู่ด้วยเครื่องผูกคือกาม จำต้องกลับมาสู่อำนาจมารอีก โลกทั้งหมดเร่าร้อน โลกทั้งหมดคุเป็นควัน โลกทั้งหมดลุกโพลง โลกทั้งหมดสั่นสะเทือน.

    ใจของเรายินดีแน่วในพระนิพพานอันไม่สั่นสะเทือน อันไม่หวั่นไหว ที่ปุถุชนเสพไม่ได้ มิใช่คติของมาร.

    ลำดับนั้น มารผู้มีบาปเป็นทุกข์ เสียใจว่า อุปจาลาภิกษุณีรู้จักเรา ดังนี้ จึงได้อันตรธานไปในที่นั้นเอง.

อรรถกถาอุปจาลาสูตร

    ในอุปจาลาสูตรที่ ๗ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :-

    บทว่า เอนฺติ มารวสํ ปุน ความว่า มาสู่อำนาจ มรณมาร กิเลสมาร และเทวบุตรมาร. บทว่า ปรูปิโต ได้แก่ ให้เดือดร้อน. บทว่า อคติ ยตฺถ มารสฺส ความว่า ในพระนิพพานใด ท่านผู้เป็นมารไปไม่ได้. บทว่า ตตฺถ ได้แก่ ในพระนิพพานนั้น.

    จบอรรถกถาอุปจาลาสูตรที่ ๗