อย่างไรจึงถือว่าสันโดษ?
สันโดษ คือ การพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ใช่หรือไม่ เช่น เพื่อนๆ ขับรถป้ายแดงกันหมด แต่เราขับรถมือสอง เพราะเราไม่มีเงินพอที่จะซื้อรถป้ายแดง เราพอใจที่จะใช้รถมือสองตามฐานะของตน แบบนี้ถือว่าสันโดษหรือไม่
สันโดษคือการยินดีในสิ่งของของตนที่มีอยู่ ตามมีตามได้ ไม่โลภมาก จนเป็นเหตุให้
กระทำทุจริต ข้อความในอรรถกถาส่วนมาก ท่านอธิบายตัวอย่างของพระภิกษุที่
สันโดษในปัจจัยสี่ตามมีตามได้ ตามกำลัง และตามสมควร ขอเชิญอ่านรายละเอียด
เรื่องสันโดษโดยตรงจากอรรถกถา
สันโดษ ยินดีในของที่ตนมีอยู่ ซึ่งหมายถึง มีอะไรก็ยินดีอย่างนั้น ไม่ปรารถนาสิ่งอื่น
อันเป็นความมักมาก อย่างที่คุณยกตัวอย่าง เรื่องรถ ก็ถูกต้องแล้วคือ สันโดษในของที่
ตนมีอยู่ ไม่ปรารถนามากกว่านั้นครับ เชิญอ่านข้อความในพระไตรปิฎกที่อธิบาย การ
ยินดีของที่มีอยู่ ซึ่งเป็นความสันโดษ
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 342
ข้อความบางตอนจาก อรรถกถา เมตตสูตร
ของใด ได้มาแล้วมีอยู่แก่คน ของนั้นชื่อว่า มีอยู่. ภิกษุยินดีด้วย
ของมีอยู่นั้นนั่นแล ไม่ปรารถนาของนอกจากนั้น ละความเป็นผู้ปรารถนาเกิน
