ที่พึ่ง คือ พระธรรม

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สรุปสาระสำคัญของการสนทนาธรรม
ที่ นิกันติกอล์ฟคลับ อ.เมือง จ. นครปฐม
วันจันทร์ที่ ๑๐ เมษายน ๒๕๖๐

* * * * * * * * * *
~ ไม่มีอะไรที่จะมีค่าเท่ากับความเข้าใจถูกความเห็นถูกซึ่งเกิดจากการที่ได้ฟังคำจริง คือ คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

~ ยากไหมกว่าจะได้รู้ความจริง ต้องอดทน เพราะความจริงนี้ เข้าใจได้ไม่ง่าย แต่ก็ยังสามารถที่จะเข้าใจได้

~ มีค่าไหมกับการที่จะให้คนอื่นได้เข้าใจคำซึ่งเป็นประโยชน์ ซึ่งไม่ใช่เป็นประโยชน์เฉพาะในชาตินี้เท่านั้น แต่ยังสืบต่อไปถึงชาติต่อๆ ไปด้วย

~ สิ่งใดเป็นธรรม เป็นสิ่งที่มีจริง เปลี่ยนแปลงไม่ได้ จึงเป็นธาตุ (ทรงไว้ซึ่งลักษณะของตน)

~ สะสมความไม่รู้มามาก จะให้รู้ในทันทีทันใด เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

~ ความไม่รู้ เป็นต้นเหตุของความไม่ดีทั้งหมด

~ ความไม่รู้ จะไปละกิเลสไม่ได้เลยทั้งสิ้น ต้องเป็นความเข้าใจถูกเห็นถูกจึงสามารถที่จะรู้ว่า เกิดแล้วก็ต้องตาย แล้วจะทุกข์ทำไมล่ะ เสียเวลาทุกข์ไหม ก็หมดแล้ว แล้วก็จากโลกนี้ไปแล้ว จะทุกข์ทำไม แต่ห้ามไม่ได้ เพราะมีปัจจัยก็ต้องเกิดขึ้น

~ ใครจะไม่ให้ทุกข์เกิดได้? ทุกข์เมื่อมีเหตุที่จะต้องเกิด ทุกข์ก็ต้องเกิด

~ ติดข้องในสิ่งที่ไม่มี ตลอดทุกชาติ จนกว่าจะรู้ความจริงซึ่งมาจากการที่ได้ฟังพระธรรมแล้วก็ค่อยๆ เข้าใจขึ้น

~ ทุกข์เพราะอะไร? ต้องรู้ เพราะฉะนั้น จะหมดทุกข์ ก็ต่อเมื่อไม่มีเหตุที่จะให้เกิดทุกข์ ทุกข์เกิดเพราะไม่รู้ ว่า ความจริงไม่ใช่เรา แต่มีสิ่งที่เกิดเพราะปัจจัย ซึ่งบังคับบัญชาไม่ได้

~ รู้ความจริงมากขึ้น ก็จะทำให้ลืมที่จะไปคิดถึงเรื่องทุกข์หรือเรื่องสุข เพราะเหตุว่าแม้ทุกข์เกิด นั่นแหละจริง ชั่วคราว สุขเกิด นั่นแหละจริง ชั่วคราว และไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาด้วย เพราะไม่มีเรา มีแต่สภาพธรรมที่เกิดดับ

~ ปัญญาความเห็นที่ถูกต้อง คลายความติดข้อง ทำให้ความติดข้องน้อยลง ทุกข์ก็น้อยลงด้วย

~ มีเงินทอง มีทรัพย์สิน มีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติทุกอย่างครบถ้วนมากมาย เป็นทุกข์ไหม? มีความทุกข์ไหม? แสดงว่าสิ่งต่างๆ เหล่านั้น ช่วยให้พ้นทุกข์จริงๆ ได้หรือเปล่า? แต่ว่าคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละคำ สามารถที่จะทำให้รู้ความจริง ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่ของใครจริงๆ เลย เพราะเป็นสิ่งที่มีชั่วคราว, ทรัพย์สมบัติประจำโลก จากโลกนี้ไปแล้วใครจะเอาไปได้? ไม่มีใครเอาไปได้เลย นั่นแค่ทรัพย์สมบัตินอกกาย แต่ตัวนี้ ที่นั่งอยู่ตรงนี้ พอจากโลกนี้ไปแล้วเอาไปด้วยได้ไหม? ไม่มีทางเลยทั้งสิ้น

~ ลืมว่า ธรรม เป็นธรรม ไม่ใช่เรา

~ การฟังธรรมไม่ใช่ฟังเพียงครั้งเดียว เพราะลืมเสมอ เพราะเหตุว่าเราชินกับการที่จะคิดถึงสิ่งอื่นมากกว่าที่จะเข้าใจสิ่งที่ได้ฟังซึ่งกำลังมีในขณะนี้

~ ทำไมบางคนก็คิดดี เสียสละ ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ทุกอย่าง แต่ทำไมบางคนถึงคิดไม่ดี นั่น เป็นธรรมทั้งหมด ซึ่งบังคับบัญชาไม่ได้

~ ความดีเกิดเมื่อไหร่ เป็นที่นิยมเมื่อนั้น

~ ที่พึ่ง มี คือ พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว ก็ฟังต่อไป เพราะมีพระธรรมเป็นที่พึ่ง

* * * * * * * * *

...กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง
และ อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...