พระยสะเมื่อบรรลุเป็นพระอรหันต์แล้ว ยังต้องเจริญวิปัสสนาอีกหรือไม่

ขอยกข้อความบางตอนในภิกขุสูตรดังนี้

[๗๖] ครั้งนั้นแล ภิกษุรูปนั้น เพลิดเพลินอนุโมทนาพระภาษิตของพระผู้มีพระภาคเจ้าลุกจากอาสนะ ถวายบังคม กระทำประทักษิณแล้วหลีกไป

ครั้งนั้นแล เธอได้เป็นผู้ผู้เดียวหลีกออกจากหมู่ ไม่ประมาทมีความเพียร มีใจมั่นคงอยู่ ไม่นานเท่าไร ก็กระทำให้แจ้งซึ่งที่สุดแห่งพรหมจรรย์อันยอดเยี่ยม ที่กุลบุตรทั้งหลายออกจากเรือนบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการนั้น ด้วยปัญญาอันยิ่งด้วยตนเอง ในปัจจุบันเข้าถึงอยู่ รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี ก็ภิกษุนั้นได้เป็นพระอรหันต์องค์หนึ่ง ในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย

จากข้อความแสดงถึงพระอรหันต์ กิจที่ควรทำทำเสร็จแล้ว คือ พระอรหันต์ทำกิจเจริญวิปัสสนาเพื่อละกิเลสหมดสิ้นแล้ว ดังนั้น การเจริญวิปัสสนาเพื่อละกิเลส จึงไม่ต้องเกิดอีก ครับ

ขออนุโมทนา

เข้าใจแล้วครับขอบคุณครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระยสกุลบุตร ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ในขณะที่ยังเป็นคฤหัสถ์แล้วได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุในวันนั้น ความเป็นพระอรหันต์ คือ ผู้ห่างไกลจากกิเลสโดยประการทั้งปวง เป็นผู้ดับกิเลสทั้งหลายทั้งปวงได้อย่างเด็ดขาด ไม่มีกิเลสเกิดขึ้นทำกิจหน้าที่อีกเลย พระอรหันต์ ไม่มีกุศลจิต ไม่มีอกุศลจิต แต่ยังมีจิตชาติอื่นๆ คือ ยังมีจิตชาติวิบาก ท่านยังต้องเห็น ยังได้ยิน ยังได้กลิ่นยังลิ้มรสยังรู้สิ่งที่กระทบสัมผัสทางกาย เป็นต้น และ มีกิริยาจิต จนกว่าท่านจะดับขันธปรินิพพาน พระอรหันต์มีจิต ๒ ชาติ คือ วิบากกับกิริยา เท่านั้น แม้พระอรหันต์จะมีการเห็น ได้ยิน เป็นต้น แต่ไม่เป็นปัจจัยให้กิเลสเกิดขึ้นอีก เพราะท่านดับกิเลสได้หมดแล้ว เมื่อดับกิเลสได้หมดแล้ว ก็ไม่มีกิจที่จะต้องทำเพื่อดับกิเลสอีก เนื่องจากดับกิเลสได้หมดแล้วโดยประการทั้งปวง ซึ่งจะแตกต่างจากพระอริยบุคคล ๓ เบื้องต้น คือ พระโสดาบัน พระสกทาคามี และ พระอนาคามี ที่ยังมีกิจที่จะต้องทำ คือ อบรมเจริญปัญญา เพื่อดับกิเลสที่ยังเหลืออยู่ จนกว่าจะถึงความเป็นพระอรหันต์ ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

น้อมกราบ ขออนุโมทนาในพระสัทธรรมอย่างยิ่งครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ