เผยแพร่พระธรรมที่ศรีลังกา (8) นูวาเอลิย่า เดินทางกับความเข้าใจ

10 ตุลาคม 2558

นูวาราเอลิย่าเดินทางไกลไปพร้อมกับความเข้าใจ

เป็นธรรมดา ไม่มีอะไรที่ไม่ธรรมดา

วันนี้เป็นวันที่ต้องเดินทางจาก เนกอมโบ ไป นูวาราเอลิย่า เขาบอกมาว่า ห้าชั่วโมงครึ่ง แต่เดินทางจริง ไม่ใช่มั้ง 7 ชั่วโมง ครับ

เริ่มกันตั้งแต่เช้า ชาวเวียดนามอีก สามท่านเดินทางมาสมทบ รวมเป็น 7 ท่าน พักรวมกันกับที่ผมพัก แต่คนละที่กับบ้านพักท่านอาจารย์

เริ่มกันกับข่าวดีตอนเช้า ชาวเวียดนามมีศรัทธาในคำสอนของท่านอาจารย์สุจินต์ที่แสดงดีแล้ว ตื่นมาตอนเช้า ในมือถืออะไรบางอย่าง ข้าพเจ้าก็ไม่เก่งภาษาอังกฤษ แต่ได้ฟังคำเคยได้ยิน รู้ว่ามีคำว่า Foundation เลยถามอีกครั้งว่า what? เธอบอกว่า donate foundation พร้อมกับสิ่งที่ในมือ แบออกมา เงินดอลลาร์ นับดู 600 เหรียญ โห เพราะแปลได้ว่า ขอบริจาคทำบุญให้มูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา โดยคณะเวียดนาม ก็เลย พูดตอบไปว่า อนุโมทนา คนเวียดนามหลายคนพูดชัด เสียงดังกว่า อนุโมทนา ให้คุณป๋องถามว่า จะออกในนามว่าอะไร ฟังแล้วอืมม สาธุ ตอบมาว่า เวียดนามบ้านธัมมะ แสดงถึงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวในหนทางที่ถูก ความเข้าใจถูกไม่จำกัดเชื้อชาติ และ กุศลเกิดได้ ไม่ว่าใคร เพราะ กุศลเกิดที่จิต ไม่มีใคร มีแต่ธรรมไม่ใช่เรา ก็เป็นเรื่องราวดีๆ ที่บอกกล่าวกันให้เกิด กุศลอนุโมทนากับกลุ่มชาวเวียดนามที่มีศรัทธาอย่างยิ่ง

เอาพร้อมแล้ว ล็อกห้องนะ วางกระเป๋าเราให้เรียบร้อย เดินกันไปที่รีสอร์ทท่านอาจารย์ดีกว่า ระหว่างเดิน เอ้านั่น คุณสุนัข ผอมโซเลย ข้าพเจ้าเรียกเล่นด้วย แต่ไม่มีอาหาร ทำไงได้ สงสารด้วยโทสะมั้ง คงไม่ใช่กรุณา แต่คงเกิดสลับกัน

แล้ว! วิบากของสุนัขก็กำลังจะเกิด และ กุศลจิตของใครบางคนก็เกิด และ กุศลนั้นก็สำเร็จ กลุ่มเดิมครับ ชาวเวียดนาม รีบเอาอาหารที่ตนมีแบ่งให้เลย (ไม่กลัวตัวเองไม่ได้กินเหรอ) คุณสุนัข ดมๆ แล้วก็เรียบครับ วิบากเกิดของสุนัข กุศลสำเร็จของคนให้ คนมองก็เกิดกุศลจิตบ้างสลับอกุศลไป ชื่นใจจริงๆ ๆ

ถึงครัว ช่วยทำไข่หม้อให้ท่านอาจารย์สุจินต์ตามเดิม หิว หอมจัง อยากทาน ตอนทำหนะครับ แต่ เป็นผู้ดูแล นึกถึงคนอื่นก่อนดีกว่า เอ้า หิวเดี๋ยวก็หายเอง ทำเสร็จ ก็ดีใจ ตามประสาของโลภะที่เกิดปกติ

วันนี้คนมาเพิ่มเยอะขึ้นอีก จำนวนสมาชิก เป็น 25 ท่าน ที่มาจากหลายๆ โรงแรม มารวมกัน ที่โรงแรมเดียว คือ Dickman resort ซึ่ง คุณเล็ก สุรภา ก็ขอโอกาสออกค่าอาหารที่เป็นชาวเวียดนามที่มาเพิ่มและ ชาวเยอรมันอีกหนึ่งท่านมาเพิ่ม แต่โรงแรม นี้เป็นส่วนตัว มีแค่ 8 ห้อง รับได้ 16 คน โดยปกติ พอมา 25 คน ก็เลยไม่พอกันนั่ง ส่วนวันอื่นๆ ไม่มีปัญหา บางท่าน ก็สลับกันไป เอื้อเฟื้อกันด้วยกุศลจิต พี่เมตตา เรียกบอก ผม พี่ป๋องมานั่งสิ บอกให้ผู้ใหญ่คนอื่น นั่งก่อนครับ สมกับชื่อ เมตตาจริงๆ สาธุครับ

ครัวก็ทำไม่ทัน ก็เข้าไปช่วย เสริฟนั่นนี่ สุดท้าย กว่าผมจะได้ทาน เอ้า โต๊ะว่างหมดทุกตัวเลย ขำดี ทานกันเสร็จหมดแล้ว เตรียมสนทนาธรรมต่อ รีบทานเร็วๆ พี่ป๋อง เดี๋ยวไม่ทัน

ช่วงสนทนา ชาวเวียดนามก็มีโอกาสสอบถาม สนทนาธรรมดีๆ ทั้งเรื่องสัจจญาณ กิจญาณ กตญาณ สัจญาณ ให้มีความเข้าใจถูกในขั้นการฟังให้มั่นคงว่าเป็นแต่เพียงธรรมไม่ใช่เรา นี่จึงจะเป็นเหตุให้เกิด กิจญาณ คือ สติระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรม ท่านอาจารย์เน้นเรื่องขันติบารมี ความอดทน ยากยิ่งแต่ค่อยๆ ขัดเกลา

ชาวเวียดนาม บริจาคให้มูลนิธิและสนทนาศึกษาพระธรรม

จบสนทนา ร่ำลาแขกบางท่านวันนี้ ที่ต้องกลับเมืองไทย สองท่าน คุณ จักรกฤษณ์และคุณชฎาพร มีศรัทธาอย่างมาก แม้ติดธุระกลับก่อน ก็ขอได้มีโอกาสมาสนทนา นี่คือ ลักษณะของผู้มีศรัทธาประการหนึ่ง ตามที่แสดงไว้ในพระไตรปิฎกคือ เป็นผู้ใคร่ในการฟังธรรม

คุณ จักรกฤษณ์ คุณ ชฎาพร เดินทางกลับก่อน

ท่านอาจารย์ขอบคุณ เรื่องการจัดการทุกอย่าง และ สนทนา ว่า ทุกอย่างเป็นธรรม อย่าคิดว่าอะไรไม่ธรรมดา ที่คิดว่าไม่ธรรมดา เพราะ หลงไปตามความคิดนึกที่สะสม แท้ที่จริง ธรรมดาหมดทุกขณะ เพียง เห็น ได้ยิน สิ่งที่ปรากฏ เท่านั้น ทุกอย่าง คิดว่าเป็นศรีลังกา เป็นสิ่งสิ่งนี้ ไม่ธรรมดา นั่นคือ คิดนึกเอาเอง มีแต่ธรรมแต่ละขณะที่เกิด ธรรมดา ค่ะ ผมฟังแล้ว นี่ท่านอาจารย์เน้นความไม่ใช่เรา ไม่มีสัตว์ บุคคล อีกแล้ว เบาสบายเมื่อเข้าใจพระธรรม เดินทางไปกับความเข้าใจบ้างเล็กๆ น้อยๆ ก็ยังดีนะครับ สะสมสัจจญาณ ดีแท้

ทานข้าวเสร็จ บ่ายโมงเดินทาง ไกด์บอกคงถึงทุ่มนึง โห โหดไปไหม ไป นูวาราเอลิย่า ขึ้นเขา ยาวเลยครับ ข้างทาง ก็กดถ่ายภาพไป ไม่ได้กลัวเมารถเลย!!! ผ่านไปสามชั่วโมง ชักหิวแล้ว ตัวเองนะครับ ลืมไป ไปช้อปมานี่ที่ ตลาด นึกถึงคนในรถ แอปเปิ้ล ส้ม กล้วย กะว่า ให้ทานระหว่างทาง เลยปอกแอปเปิ้ลให้ทานอาจารย์และคณะทานกัน (ล้างมาแล้วนะ)

แวะเข้าห้องน้ำกัน ที่เดิม ประจำ สวนสมุนไพร ท่านอาจารย์ชอบชมสวน เรียกให้ผมดู นู่นค่ะ ลูกโกโก้ ท่านอาจารย์น่ารักมาก ดูชอบ สดใส ธรรมชาติ เบาสบาย เมื่ออยู่ใกล้จริงๆ เลยเก็บภาพท่านอาจารย์สวยๆ มาให้ชมกัน

ผ่านไปห้า ชั่วโมง ทุกคนเริ่มร้องเสียง ว้าว สวยมากๆ ข้างทาง เราก็เป็นกับเขาครับ ปกตินะ ขนาดอาจารย์เพิ่งแนะนำ ทุกอย่างธรรมดา ไม่มีอะไร ไม่ธรรมดา แต่ก็หลงลืมสติ แต่ก็คงเป็นธรรมดาที่หลงลืมสติ

ผ่านจุดแวะพัก แวะลงกัน โห สวยมาก ท่านอาจารย์บอก อากาศดี ค่ะ มาพักผ่อนจริงๆ และ ท่านอาจารย์ก็สนทนาธรรมต่อเลย เรื่องเมตตา ให้คุณแอนฟัง ที่จุดแวะพักที่วิวสวยงาม แหม ได้ทั้งวิว ทั้งธรรม ขอบพระคุณครับ

ทุ่มนึงเดินทางถึงจุดใกล้โรงแรม รถใหญ่เข้าไม่ได้ เป็นบ้านพักบังกะโลหลังใหญ่ รถตู้มารับส่งคน ท่านอาจารย์และคณะ รวม 7 ท่าน พักที่ Brockenhurst Bungalow ส่วนอีก 8 ท่าน พักที่ Senani Colonial Bungalow โรงแรมอยู่ห่างกัน สองกิโล นั่งรถตู้กันไป ทางแคบ คิดในใจ แล้ว บ้านพักจะเป็นไงเนี่ย ไปบ้านพักท่านอาจารย์น่ารักมาก ห้องสนทนามีแต่คนชมว่าน่ารัก สวย สวนสวยมาก เดี๋ยวจะเก็บรูปตอนเช้าให้มาดูกัน ถึงว่าหนทางยาก แต่ ก็คงจะต้องจบด้วยดี

ห้องสำหรับสนทนาธรรม

นัดกันสนทนาในห้องนั่งเล่น สนทนาธรรมกัน ผมบอกวันนี้เว้นนะครับ เหนื่อยกัน หัวเราะกันใหญ่ แต่ก็อดไม่ได้ ไปนั่งถ่ายรูปที่หน้าเตาผิง ห้องนั่งเล่น ตามการสะสมของแต่ละคนกันไป พร้อมๆ กับ ความเข้าใจ ที่ผู้อ่านและผมควรระลึกเสมอว่า ทุกอย่างเป็นธรรม ไม่มีอะไรที่ไม่ใช่ธรรมเพราะเป็นธรรม