เส้นทางธรรมของผม กว่าจะถึงวันนี้

ขออนุโมทนาสาธุครับ แต่ก่อน ผมบวชอยู่ 2 เดือนนั่งสมาธิตลอดทุกวัน ทั้งเช้า-ค่ำ เดินไปไหนมา ไหน ก็ท่องพุทโธตลอดทั้งวัน แต่พอสึกออกมา ผมยังไม่รู้จักแม้กระทั่งว่าขันธ์ 5 คืออะไร ธรรมะคืออะไร และไม่สนใจจะศึกษาธรรมะเพิ่มเติมเลย นอกจากสนใจแต่ เรื่องการปฏิบัติธรรม สนใจแต่หนังสือที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม การนั่งสมาธิ ฯลฯ แต่ได้มาเจอเว็บบ้านธัมมะนี้จากผู้ที่นำลิ๊งค์ไปโพสต์ไว้ในเว็บพันธ์ทิพ ห้องศาสนา ผมถึงได้ตามเข้ามา และก็ลองโหลดคลิปบรรยายธรรมะของท่านอาจารย์สุจินต์ ไปฟังเรื่อง เริ่มต้นด้วยความเข้าใจ ก็โอ้โฮ สุดยอดเลย จากสิ่งที่ไม่เคยรู้ ก็ได้รู้ ได้ซาบซึ้งถึงพระมหาปัญญาธิคุณอันเลิศของพระพุทธเจ้า จนน้ำตาไหลพรากๆ ดีใจที่ได้มาเจอท่านอาจารย์สุจินต์ และรู้ตัวแล้วว่าโชคดีเหลือเกินจะพยายามตั้งใจ ศึกษาธรรมะ และก็จะพยายามฝึกสติไปวันละเล็กละน้อยอย่างที่ท่านอาจารย์สอนครับ

ขออนุโมทนาค่ะ มีคนเป็นจำนวนมากที่ฟังแล้วไม่เข้าใจแล้วไม่ฟังอีกเลย

เป็นฆราวาสก็ศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรม ในเพศฆราวาส ได้ครับ อย่างคุณถวิลตอนนี้ ก็เป็นฆราวาสที่ยังศึกษาธรรมจนมีความเข้าใจบ้างแล้ว ถ้าไม่มีอัธยาศัยในการละกาม (รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส) เห็น ทรัพย์สิน เงินทอง เหมือนก้อนเขฬะ ต้องการขัดเกลากิเลสประดุจสังข์ขัด มุ่งพระอรหันต์ ไม่ต้องบวชก็ได้ การเป็นฆราวาสที่ดีก็ยังยาก ดังนั้นการจะเป็นภิกษุที่ดี ก็ยิ่งยากกว่าอีกหลายเท่า หรือถ้าคุณถวิลจะบวชให้ได้จริงๆ ก่อนบวชอยากให้คุณถวิลศึกษาพระวินัยดูก่อนก็ได้ครับ ลองศึกษาดูว่าศีลทั้ง 227 ข้อนี้ ถ้ารักษาศีลทั้งหมด แล้วปลอดโปร่ง โล่ง เบา สบาย ไม่อึดอัด ไม่เครียดไม่กังวล เห็นว่าศีลทั้ง 227 ข้อ เป็นความเมตตากรุณา ของพุทธองค์ที่มีต่อภิกษุผู้ประพฤติพรหมจรรย์ ให้ภิกษุมีความสะดวก เบาสบายในการขัดเกลากิเลสเพื่อบรรลุเป็นพระอรหันต์ ก็น่าบวช ครับ

ข้อสำคัญคือ เข้าใจอัธยาศัย ของตนเอง ว่าสมควรจะศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรมในเพศใด ไม่ทราบว่า ที่คุณถวิล กล่าวว่า แต่ผมพบว่า ชีวิตประจำวันของผมที่ดำรงอยู่บางทีก็ปิดกั้นเส้นทางการเจริญสติปัญญาของผม

อะไรที่มันปิดกั้น หรือมีความอึดอัดในชีวิตปัจจุบันอย่างไร ถึงคิดอยากจะบวช

ฃออนุโมทนากับคุณถวิลด้วยครับ นับเป็นอีกตัวอย่างหนึ่งของการสะสมใน การฟังพระธรรมที่มีมาในอดีตชาติ และส่งผลให้เสาะหาทางที่ถูกจนพบ

ขออนุโมทนาด้วยความยินดี ที่ท่านมีความเจริญในธรรม ขอให้ธรรมะเจริญยิ่งๆ ขึ้นไป จนกว่าสิ้นทุกข์

อนุโมทนาค่ะ คุณ Tawin ดิฉันขอแลกเปลี่ยนประสบการณ์อันมีน้อยของดิฉันนะคะ ดิฉันเองระเหเร่ร่อนแสวงหา หลงทางอยู่ร่วมสิบกว่าปี แต่ครั้งแรกที่ได้ฟังเสียงอาจารย์ทางวิทยุโดยบังเอิญทั้งๆ ที่เป็นภาษาที่ไม่คุ้นเลย ดิฉันกลับตั้งใจฟังอย่างมากและรู้สึกว่าเข้าใจ (ดิฉันไม่รู้จักคำว่าพระอภิธรรมเลยในขณะนั้น แต่รู้สึกแจ่มชัดมากในขณะที่ฟัง ฟังไม่เบื่อ และอยากฟังอีก) พร้อมกับคิดว่า นี่แหละที่หามานาน เพราะไม่ว่าดิฉันจะไปวัดไหน สิ่งที่ต้องได้ยินเสมอ คือ เรื่องบริจาคทาน โดยไม่เคยอธิบายอะไรไปมากกว่านั้น

ดิฉันเคยสนทนากับท่านผู้สนใจธรรมะหลายคนที่รู้จักและใกล้ชิด แต่ท่านก็บอกว่าเคยฟังอาจารย์สุจินต์ครั้งหนึ่ง ฟังไม่รู้เรื่องจึงเลิกไป บางท่านก็เกี่ยงว่าอาจารย์เป็นฆราวาส เป็นผู้หญิง ซ้ำเตือนดิฉันให้ระมัดระวังในการเลือกฟังด้วย หลายท่านเคยได้ฟังวิทยุพร้อมดิฉัน ก็นึกว่าอาจารย์เป็นแม่ชีผู้ศึกษาธรรมมานาน พอดิฉันบอกว่าอาจารย์สุจินต์เป็นฆราวาส ท่านเหล่านั้นก็ไม่ศรัทธาเอาดื้อๆ ดิฉันจึงเลิกบอกต่อเรื่องการฟังธรรมะบรรยายของอาจารย์ไปโดยปริยาย ต่อๆ มา ดิฉันได้รู้จัก และเข้าใจธรรมะมากขึ้น และยังไม่คล่องในพระอภิธรรม ไม่เชี่ยวชาญในพระสูตร รู้จักพระวินัยน้อย (ปัจจุบันนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้น) ดิฉันมีแต่เพียงความตั้งใจฟัง พิจารณาตามและเข้าใจในสิ่งที่ฟัง และเพราะฟังอาจารย์ กับพิจารณาตามนี้เอง ต่อมาไม่ถึงปีดี ดิฉันจึงได้ประสบการณ์อันทำให้เข้าใจคำว่า สภาวธรรม คำว่า เห็นสักแต่ว่าเห็น (ที่แตกต่างจากสมัยที่ยังแสวงหา และมักไปบวชนุ่งห่มชุดขาวตามสถานที่ต่างๆ อย่างชนิดคนละเรื่องกัน) และคำว่า เมื่อสติเกิด ได้เข้าใจว่า ทุกอย่างเป็นไปตามเหตุปัจจัยจริงๆ เป็นสิ่งที่บังคับบัญชาไม่ได้ ไม่มีใครเป็นเจ้าของ เกิดขึ้นเองเมื่อเหตุปัจจัยถึงพร้อม ไม่ต้องกำหนด ไม่ต้องสร้างขึ้น ไม่ต้องเพ่งเล็งจดจ้อง ไม่เลือกเวลาและสถานที่ ไม่มีใครสั่งได้ จากนั้นมาดิฉันเลิกเสี่ยงโชค ดูละครน้อยลงหรือแทบไม่ดูเลย เลือกดูแต่สารคดีที่เป็นความรู้ แต่ก็ไม่ผูกพันจนต้องเฝ้าหน้าจอ ยังฟังเพลงอยู่ แต่ไม่จริงจังจนต้องหาซื้อแผ่นมาให้ได้อย่างแต่ก่อน (อายุดิฉันไม่น้อย แต่ก็ไม่มาก กิเลสนิสัยสันดานที่เนื่องมานานจนคุ้นชินของตัวเองนั้น ยอมรับว่าขัดเกลาได้ยากอยู่) ใจเย็นลงกว่าเดิมมาก ถึงแม้จะยังนับได้ว่าอยู่ในกลุ่มของคนอารมณ์ร้อนอยู่ก็ตาม ทุกวันนี้ก็ยังพยายามติดตามฟังท่านอาจารย์อยู่เรื่อยๆ เท่าที่โอกาสอำนวย และเท่าที่จะสร้างโอกาสให้ตัวเองได้ด้วยการดาวน์โหลดไฟล์เสียงไว้ฟัง จะหาคนที่เหมือนท่านอาจารย์สุจินต์คงไม่มีอีกแล้ว สามปีกว่า นับจากวันที่บังเอิญได้ยินเสียงของอาจารย์ จนถึงวันนี้ดิฉันได้เรียนรู้ว่า คำว่า บังเอิญ ไม่มี มีแต่คำว่าเหตุปัจจัย การกระทำ และผลของการกระทำสภาพธรรมตามความเป็นจริง แม้ดิฉันจะไม่ได้มีสติเกิดขึ้นบ่อยๆ เนื่องแต่การสะสมเหตุปัจจัยของดิฉันเอง แต่ดิฉันก็ระลึกในพระคุณของท่านอาจารย์เสมอ ดิฉันจะตั้งใจฟัง ตั้งใจศึกษา และพิจารณาธรรมะให้ยิ่งๆ ขึ้นต่อไปค่ะ

ขอบพระคุณมากค่ะ

ขออนุโมทนา คห. 10 คุณ pornpaon ด้วยครับ รู้สึกดีๆ ที่ได้อ่านกระทู้นี้ ถึงท่านอาจารย์สุจินต์ จะเป็นฆราวาส มิใช่พระสงฆ์องค์เจ้า แต่ท่านก็เป็นฆราวาสที่สอนพวกเรา และก็ทำได้จริงอย่างที่ท่านสอน ท่านสอนให้พวกเรามีความเข้าใจในเบื้องต้นเสียก่อน แล้วจึงสอนให้ฝึกสติในชีวิตประจำวันโดยอาศัยเวลาในช่วงสงบจากชีวิตวุ่นวายประจำวัน และค่อยเพิ่มกำลังสติไปทีละน้อยๆ แล้วดูตัวอย่างจากท่านสิครับ ท่านเคยแสดงอาการหลงลืมสติให้พวกเราเห็นกันสักครั้งหรือเปล่า? ผมฟังจากเทปของท่านอาจารย์มาก็นานพอสมควร แต่ไม่เคยเห็นสักครั้งที่ท่านจะแสดงอาการหลงลืมสติออกมาให้เห็นได้เลยสักครั้ง ท่านไม่เคยบอกว่า "เมื่อตะกี้ ดิฉันพูดไปถึงไหนแล้วนะคะ" " เอ่อ ว่ายังไงนะคะ ขอทวนคำถามอีกค่ะ" ไม่ว่าคนถามจะถามคำถามกี่คำถาม ท่านจะจำได้หมด และไม่ลืมที่จะตอบจนครบทุกประเด็น หรือไม่ว่าท่านจะยกพุทธวจนะของพระพุทธเจ้า, พระไตรปิฎกหรืออรรถกถาฎีกามาอธิบายมากมายยืดยาว หรือมีผู้อื่นถามขัดขึ้นจนกลัวว่าจะพาให้หลงประเด็น แต่ท่านอาจารย์ก็ไม่ลืมประเด็นคำถามของเจ้าของคำถาม และจะกลับมาสรุปตอบให้ทุกครั้ง น้ำเสียงของท่านนั้นนุ่มนวลไพเราะและอ่อนน้อม โดยเฉพาะถ้าผู้ถามเป็นพระภิกษุ ท่านจะยิ่งแสดงความอ่อนน้อมนุ่มนวลด้วยการลงหางเสียงว่า "เจ้าค่ะ" "พระคุณเจ้า" ทุกครั้ง สติปัญญาของท่านนั้นแจ่มใส ชัดเจน มั่นคง และเด็ดขาด ไม่เคย

มีสักครั้ง ที่ท่านจะลังเล หรือไม่แน่ใจในคำตอบของท่าน ความทรงจำของท่านนั้นแม่นยำประดุจดั่งสมองกล ไม่ว่าจะมีผู้ถามเรื่องราวใดขึ้นมา ท่านจะยกพระวจนะของพระพุทธเจ้า พระไตรปิฎก หรืออรรถกถาฎีกาขึ้นมาอ้างอิง โดยบอกชื่อพระสูตรยาวเฟื้อยได้อย่างแม่นยำ ถ้าสิ่งเหล่านี้ ไม่ใช่เป็นผลมาจากการฝึกสติที่สมบูรณ์และรู้ตัวแทบทุกปัจจุบันขณะ แล้วจะเป็นผลมาจากอะไร ผมเองเรียนกฎหมายมา แต่ผมไม่เคยเห็นศาสตราจารย์ทางกฎหมายท่านใด จะมีความแม่นยำในตัวบทเป๊ะๆ และยกขึ้นมาอ้างอิงได้เหมือนท่านเลย ถ้าถามนอกเหนือไปจากที่อาจารย์เหล่านั้นสอน ท่านก็จะต้องขอตัวกลับไปเปิดไปค้นตำราหรือไม่ก็พลิกเปิดตัวบทกันจ้าล่ะหวั่นอยู่ร่ำไป น้ำเสียงของท่านอาจารย์ไม่ว่าจะพูดมานานกี่ชั่วโมง ก็ไม่เคยมีความหดหู่ หรือเหนื่อยหน่ายแฝงอยู่ในน้ำเสียงของท่านเลย น้ำเสียงของท่านจะมีความเบิกบานแจ่มใสราวกับผู้ตื่น ผู้เบิกบาน อยู่เสมอ คำว่า "พุทธ" นั้น ท่านอาจารย์เคยสอนว่าคำนี้แปลว่า "ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน" และพระพุทธเจ้าทรงสอนเพื่อให้เรา เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น และผู้เบิกบานตามพระองค์ท่าน ท่านพระสารีบุตร เมื่อครั้งที่ยังไม่เข้าเป็นภิกษุในศาสนาพุทธ แต่พอได้เห็นกิริยาและวัตรปฏิบัติที่งดงามของท่านพระอัสสชิ ก็บังเกิดความเลื่อมใสจนน้อมนำให้บังเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในศาสนาของพระพุทธองค์ ท่านพระวักกะลิเลื่อมใสในกิริยาท่วงทีและวัตรปฏิบีติที่งดงามจนไม่มีผู้ใดเปรียบได้ของพระพุทธเจ้าจนนำมาสู่การเข้าบวชในบวรพระพุทธศาสนา จะเห็นว่าความเลื่อมใสศรัทธาในกิริยาท่วงที และวัตรปฏิบัติของผู้หนึ่งผู้ใดนั้นก็น้อมนำเป็นเหตุปัจจัยให้หันมาสนใจ และศึกษาปฏิบัติธรรมจนบรรลุมรรคผลนิพพานได้

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ