ปุจฉาว่าด้วยอาบัติของพระภิกษุ

นมตฺถุ รตฺตนะ ตสฺยสฺสะ.

ขอความนอบน้อมของข้าพเจ้าจงมีแด่พระรัตนตรัย

1.ถ้าพระภิกษุกระทำอาบัติปาราชิกปกปิดไว้มิได้สึกออกมา ไม่สามารถทำ ฌานวิมุตติ ให้แจ้งได้ แต่สามารถทำขนิกสมาธิ อุปจารสมาธิ หรือ ในทางวิปัสสนาสามารถทำ สัมมสณญาณได้เกิดขึ้นได้หรือไม่ อย่างไร
2.และถ้าพระภิกษุผู้กระทำอาบัติปาราชิก ยังครองผ้ากาสายะอยู่ด้วยปกปิดไว้ แต่มีความละอายสมาทานรักษาซึ่งข้อวัตรอื่นๆ อย่างมั่งคง ตั้งตนโดยชอบ หมั่นประกอบกิจสงฆ์ บำเพ็ญกุศลกรรมบถมีให้ทานเป็นอันมาก เป็นต้น ครั้งถึงเวลากายแตกทำลายขันธ์ลงสามารถเกิดในสวรรค์ได้หรือไม่ หรือ ถ้าไม่สึกต้องลงนรกอย่างเดียว
3.ภิกษุผู้กระทำอาบัติรองลงมา คือ สังฆาทิเสส ปกปิดไว้ สามารถกระทำ ขนิกสมาธิ อุปจารสมาธิ อัปปณาสมาธิ ให้เกิดขึ้นได้หรือไม่ อย่างไร
4.ภิกษุผู้พรากสัตว์จากชีวิต ด้วยเจตนา กอรปกับพยายาม ครั้นสำนึกได้เข้าไปหาภิกษุอีกรูปนั่งอยู่ สาธยายซึ่งอาบัติของตนอยู่ อาบัติย่อมสิ้นสุดลงแล้ว มีคำถามว่า ภิกษุต้องรับกรรมอันได้ทำลงไปหรือไม่ อย่างไร