การฆ่าตัวตาย เป็นบาปมากไหม
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การฆ่าตัวตาย ไม่ใช่บาปสูงสุด ครับ ตามที่เราเข้าใจกัน เพราะ บาปสูงสุดที่ทำ ให้ผล คือ ความทุกข์ทรมาน คือ ตกนรก นับชาติไม่ถ้วน คือ การทำอนันตริยกรรม คือ การทำสงฆ์ให้แตกกัน การทำโลหิตของพระพุทธเจ้าให้ห้อเลือด การฆ่าพระอรหันต์ การฆ่ามารดา การฆ่าบิดา กรรมเหล่านี้ที่ทำ เป็นบาปร้ายแรง มีโทษมาก ทำให้ตกนรก นับชาติไม่ถ้วน ครับ
ส่วนการฆ่าตัวตายเกิดจากอกุศลที่เป็นโทสะที่มีกำลัง จึงฆ่าตัวตาย แต่ไม่ได้เป็นกรรมหนัก บาปหนักร้ายแรงที่จะทำให้ตกนรกมากมาย ครับ และก็ไม่เป็นอกุศลกรรมบถ ที่เป็นปาณาติบาตด้วย เพราะ ไม่ได้ฆ่าสัตว์อื่น แต่ฆ่าตนเองและไม่ใช่ว่า การฆ่าตัวตาย จะทำให้ต้องไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ต้องเกิดแน่นอน เพราะยังมีกิเลส ที่สำคัญ สัตว์โลก ย่อมสำคัญว่า การไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด เป็นสิ่งที่ไม่ดี เพราะการได้เกิด ย่อมได้รับสิ่งต่างๆ ที่ดี ยังอยากเกิดอยู่ แต่ความเป็นจริง การไม่ผุดเกิด คือ ไม่เกิดอีก เป็นสิ่งที่ดีที่เป็นความจริงเพราะไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน ทั้งทุกข์กาย และ ใจ เพราะมีการเกิดเป็นเหตุ ครับ และการฆ่าตัวตาย ก็ไม่ใช่ว่าจะต้องมาฆ่าตัวตายอีก ๕๐๐ ชาติ ไม่มีที่สิ้นสุด ครับ แล้วแต่ครับว่า จะฆ่าหรือไม่ฆ่า ตามเหตุปัจจัยของแต่ละชาติเป็นสำคัญ
ที่สำคัญ ทุกชีวิตต่างก็ดำเนินไป จะมีชีวิตอยู่ยืนยาวหรือสั้น ไม่มีใครบังคับได้ ตามเหตุปัจจัย ตามกรรมของแต่ละคน แต่ชีวิตในขณะนี้ ที่มีเวลายังเหลืออยู่ เป็นชีวิตที่มีค่าหรือไม่ เป็นชีวิตที่แสวงหาสิ่งที่ดี สะสมต่อไป และเป็นประโยชน์กับตนเองจริงๆ หรือไม่ คือ ชีวิตที่สะสมคุณความดี สะสมปัญญา สะสมกุศลธรรม เพราะหากแม้มีชีวิตยืนยาว แต่ไม่ประกอบคุณความดี สะสมปัญญา จากการฟังพระธรรม ชีวิตนั้นก็สูญเปล่า สูญเปล่าจากสิ่งที่เป็นสาระของชีวิตจริงๆ เพราะเกิดมาก็ด้วยความไม่รู้ ตายไปก็ด้วยความไม่รู้อีก ก็ไม่สามารถจะพ้นจากการเกิด ที่นำมาซึ่งทุกข์ประการต่างๆ ได้เลย
เพราะฉะนั้น ชีวิตที่มีค่า ที่มีเวลาพอให้เหลืออยู่ จึงควรเจริญกุศล อบรมปัญญาเท่าที่ทำได้ ตามเหตุปัจจัยที่ควรจะเป็น เพราะ เมื่อปัญญาเจริญขึ้น ก็ย่อมรู้ในสิ่งที่ควร ไม่ควร แม้แต่การจะตัดสินปัญหาชีวิตได้ถูกต้องว่า ควรที่จะแก้ปัญหา หรือ จะหลีกหนีปัญหา โดยการฆ่าตัวตายหรือไม่ ครับ ปัญญาจะเป็นเครื่องนำทางว่า ชีวิตที่เกิดเป็นมนุษย์ก็แสนยาก ควรหรือที่จะละทิ้งชีวิต เพียงแค่ปัญหา ที่เพียงความคิดวนเวียนใจของเรา เวลาที่เหลืออยู่ อยู่กับปัญหาด้วยความเข้าใจขึ้น ด้วยการศึกษาพระธรรมและใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้มีประโยชน์ที่สุด คือ ความเจริญขึ้นของกุศลธรรม ฟังพระธรรมเป็นสำคัญ ครับ
ขออนุโมทนาที่ร่วมสนทนา
เชิญคลิกอ่านที่นี่ครับ
บาปที่หนักที่สุด คือการกระทำแบบใด
ปาณาติบาต ... และเรื่องของการฆ่าตัวตาย
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงว่า การเกิดเป็นมนุษย์ เป็นสิ่งที่ได้แสนยาก เพราะจะต้องได้ด้วยผลของกุศล ไม่ได้จำกัดว่าจะเป็นผลของกุศลประเภทใด ขึ้นอยู่กับว่ากุศลประเภทใดจะให้ผล ซึ่งไม่พ้นไปจากความดีในชีวิตประจำวัน ทั้งทาน ศีล และการอบรมเจริญปัญญา ถ้าเทียบกันระหว่างสุคติภูมิ กับ อบายภูมิแล้ว การไปเกิดในอบายภูมิ ไปได้ง่ายกว่าสุคติภูมิจริงๆ ซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงเปรียบเทียบไว้ด้วยข้ออุปมาฝุ่นที่ปลายพระนขา (เล็บ) ที่พระองค์ทรงช้อนขึ้นมา กับ ฝุ่นที่ผืนแผ่นดิน ว่า ผู้ที่เกิดเป็นมนุษย์ มีเป็นส่วนน้อย เหมือนกับฝุ่นที่อยู่ปลายพระนขาของพระองค์ ส่วนผู้ที่ไปเกิดเป็นสัตว์ในอบายภูมิ มีมาก เหมือนกับฝุ่นที่ผืนแผ่นดิน
เมื่อได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว ถ้าไม่ได้ฟังพระธรรม ไม่ได้ศึกษาพระธรรม ก็จะเป็นผู้ไม่รู้ต่อไป ไม่คุ้มค่าเลยกับการที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ซึ่งได้ยากแสนยากแต่ไม่ได้สะสมปัญญา ก็จะทำให้ตายไปพร้อมกับความไม่รู้ และจะไม่รู้อีกต่อไปนานแสนนานในสังสารวัฏฏ์ ยากที่จะพ้นไปได้
การมีโอกาสได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ฟังในสิ่งที่มีจริงบ่อยๆ เนืองๆ สะสมความเข้าใจที่ถูกต้องไปตามลำดับ ได้สะสมความดี และ สะสมปัญญา ย่อมเป็นชีวิตที่คุ้มค่า คุ้มค่าแล้วกับการที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ที่มีอวัยวะครบถ้วน [พร้อมที่จะรองรับพระธรรม] และได้พบพระพุทธศาสนา ได้ฟังพระธรรมซึ่งหาฟังได้ยากเป็นอย่างยิ่งจากบุคคลผู้มีปัญญา เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ก็ควรที่จะได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญา เพื่อรู้สภาพธรรม คือ นามธรรมและรูปธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง ต่อไป เวลาของแต่ละบุคคล เหลือน้อยเต็มทีแล้ว ถ้าไม่เริ่มฟัง ไม่เริ่มศึกษาตั้งแต่ในขณะนี้ การที่จะฟัง การที่จะศึกษาในขณะต่อๆ ไป ก็จะมีไม่ได้, เริ่มต้นตั้งแต่ในขณะนี้ เป็นการดีอย่างยิ่ง ทั้งหมดนี้ ควรค่าแก่การพิจารณาเป็นอย่างยิ่ง ครับ.
...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
ขออนุญาตร่วมสนทนาด้วยนะครับ
ทุกคนที่เกิดมาต้องเป็นทุกข์แน่นอน ทั้งทุกข์กายทุกข์ใจ บางคนอาจรู้สึกทุกข์มากจนคิดว่าตายไปคงจะทุกข์น้อยกว่า แต่หากเขาได้ฟังธรรมศึกษาธรรมของพระผู้มีพระภาค ก็จะเข้าใจได้ว่า เกิดมาที่จะไม่มีทุกข์นั้นเป็นไปไม่ได้ ชาตินี้ทุกข์อย่างไร ชาติก่อนๆ ก็เคยทุกข์อย่างนี้มาก่อน และชาติต่อๆ ไปก็ต้องประสบทุกข์เช่นนี้อีก ตราบใดที่ยังว่ายวนอยู่ในวัฏสงสาร พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ว่าน้ำตาของเราที่ไหล ตลอดที่วนเวียนในสังสารวัฏนั้นมีมากกว่าน้ำในมหาสมุทร
และทุกข์ที่ต้องประสบอาจมากมายกว่านี้จนประมาณไม่ได้หากเกิดในอบายภูมิ ชาตินี้กุศลกรรมให้ผลได้เกิดเป็นมนุษย์ที่ไม่พิการบ้าใบ้บอดหนวก และเกิดในสมัยที่พระสัทธรรมยังดำรงอยู่และมีผู้ที่เข้าใจธรรมสามารถช่วยให้เรามีความเข้าใจธรรมได้ เป็นโอกาสอันประเสริฐที่หาได้ยากยิ่งในสังสารวัฏ เมื่อมีโอกาสได้ฟังพระธรรมก็ควรเห็นประโยชน์ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกมากขึ้นไปทีละน้อยๆ จนเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้วันหนึ่งจะสามารถดับกิเลสเหตุแห่งทุกข์ได้ ไม่ต้องเกิด ไม่ต้องทุกข์อีกต่อไป
ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านครับ
ขออนุญาตร่วมสนทนาด้วยค่ะ นี้เป็นคำถามที่น่าสนใจค่ะ และอุ้มก็ได้แชร์ลิงก์นี้ไปบนเฟซบุ๊ก เพื่อนก็สงสัยว่าจริงหรือเปล่า ส่วนใหญ่ไม่เชื่อค่ะว่า ไม่เป็น ปาณาติบาต ก็อยากจะขอความกรุณาค่ะ ก็อยากขอให้ระบุ ที่มาของพระไตรปิฎก หรือว่า เล่มใด ข้อใด ก็ได้ค่ะ ก็ถ้าไม่มีระบุก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่ถ้าทราบ หรือมีก็ขอด้วยค่ะ
ขอบพระคุณ และ อนุโมทนาค่ะ