คฤหัสถ์ก็บรลุธรรมได้

[เล่มที่ 40] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๑ -หน้าที่ 397

เรื่องภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง

อุบาสิกา ท่านเจ้าขา การทำการสาธยายอาการ ๓๒ และการเริ่มตั้งความสิ้นความเสื่อมในอัตภาพย่อมสมควรแก่พวกท่านเท่านั้น หรือย่อมสมควรแก่พวกดิฉันด้วยเล่า

ภิกษุ มหาอุบาสิกา ธรรมนี้ อันพระผู้มีพระภาคเจ้ามิได้ทรงห้ามแก่ใครๆ

อุบาสิกา ถ้าอย่างนั้น ขอพวกท่านจงให้อาการ ๓๒ และขอจงบอกการเริ่มตั้งซึ่งความสิ้นและความเสื่อมในอัตภาพ แก่ดิฉันบ้าง

ภิกษุ มหาอุบาสิกา ถ้าอย่างนั้น ท่านจงเรียนเอา แล้วให้เรียนเอาทั้งหมด.

อุบาสิกาบรรลุมรรค ๓ ผล ๓ ก่อนภิกษุ จำเดิมแต่นั้น อุบาสิกานั้นก็ได้ทำการสาธยายซึ่งอาการ ๓๒ (และ) เริ่มตั้งไว้ซึ่งความสิ้นไป และความเสื่อมไปในตนได้บรรลุมรรค ๓ ผล ๓ ก่อนกว่าภิกษุเหล่านั้นทีเดียว ปฏิสัมภิทา ๔ และโลกิยอภิญญา