ณ กาลครั้งหนึ่ง ไปกราบสังเวชนียสถานทั้งสี่ที่อินเดีย [๔] สาวัตถี

จากต้นโพธิ์พระอานนท์ เดินเข้าไปก่อนจะถึงพระคันธกุฎีของพระพุทธองค์ ก็จะพบกับกุฏิของท่านพระอานนท์ ทางด้านซ้ายมือ พวกเราแวะกราบรำลึกถึงในคุณของท่าน

ตามวิกิพีเดีย กล่าวถึงท่านพระอานนท์ไว้ตอนหนึ่งว่า พระอานนท์ เป็นสหชาติและพุทธอุปัฏฐากของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้รับการยกย่องจากพระพุทธองค์ว่าเป็นเอตทัคคะผู้เลิศกว่าพระสาวกอื่นถึง 5 ประการ (๑. มีสติ รอบคอบ ๒. มีคติ คือความทรงจำแม่นยำ ๓. มีควมเพียรดี ๔. เป็นพหูสูต และ ๕. เป็นยอดของภิกษุ ผู้อุปัฏฐากพระพุทธเจ้า) และเป็นพหูสูต เนื่องจากเป็นผู้ทรงจำพระสูตรที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ และเป็นผู้ที่สาธยายพระสูตร จนทำให้ปฐมสังคายนาสำเร็จเรียบร้อย

ท่านอาจารย์ได้กรุณาสนทนาธรรม ในบริเวณด้านหลังพระคันธกุฏีอันเคยเป็นที่ประทับของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยพวกเราหันหน้าไปยังพระคันธกุฎี บรรยากาศการสนทนา เต็มไปด้วยความปีติโสมนัสอย่างยิ่ง ใครเลยจะนึกว่า ในชาตินี้ที่ได้เกิดมาชาติหนึ่งในสังสารวัฏ จักได้มีโอกาส ได้ฟังพระธรรมที่ถูกต้อง ตรงตามที่พระพุทธองค์ทรงตรัสรู้และทรงแสดงไว้เมื่อสองพันกว่าปีมาแล้ว ในสถานที่ ที่พระพุทธองค์เคยประทับอยู่นานถึง ๑๙ พรรษา แห่งนี้ จากบุคคลที่เป็นยิ่งกว่ากัลญาณมิตร ผู้สามารถถ่ายทอดความรู้ ความเข้าใจในธรรมอันลึกซึ้งนั้น ให้พวกเราได้เข้าใจขึ้น อันหาได้แสนยากในกาลปัจจุบัน

ข้าพเจ้า ใคร่ขอนำความบางตอนที่ท่านอาจารย์ได้สนทนามาแทรกไว้ดังนี้...

"...ที่พระวิหารเชตวันก็มีเห็น และมีสิ่งปรากฏให้เห็น ที่ประเทศไทยก็มีเห็นและก็มีสิ่งที่ปรากฏให้เห็น ที่สวรรค์ชั้นดุสิตก็มีเห็น กับสิ่งที่ปรากฏให้เห็น ซึ่งถ้าไม่มีการฟังธรรมะ ไม่ว่า ณ ที่ใดก็ตาม ก็จะไม่รู้ความจริงว่า ขณะนี้ไม่มีอะไรเลย นอกจากธรรมะ ที่กำลังปรากฏ อย่างเดียว..."

"...ไม่มีโลกนี้ในขณะที่เห็น มีเฉพาะ สิ่งที่ปรากฏให้เห็น กับ ธาตุที่กำลังเห็น ในขณะที่ เสียงกำลังปรากฏ ไม่ว่าที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ หรือว่าที่กรุงเทพฯ หรือว่าที่พระวิหารเชตวัน สิ่งที่ปรากฏให้ได้ยิน ก็เป็นธรรมะที่เกิดให้ได้ยิน เมื่อจิตได้ยินเกิดขึ้น เท่านั้นค่ะ เท่านั้นเลย..."

"...ด้วยเหตุนี้ จึงมีปัญญาตามลำดับขั้น ฟังเข้าใจ มีความมั่นคง ว่าขณะนี้ ได้ฟังเรื่องเห็น และ "เห็น" ก็กำลัง "เห็น" ด้วย..."

...เมื่อโลกสันนิวาส อันไฟ (ราคะ โทสะ โมหะ เป็นต้น) ลุกโพลงอยู่เป็นนิตย์ พวกเธอทั้งหลาย อันความมืด คือ "อวิชชา" ปกคลุมแล้ว ทำไมจึงไม่แสวงหา "ประทีป" (คือ ญาณ ปัญญา) เพื่อขจัดความมืด คือ "อวิชชา" นั้นเสียเล่า...

"บัดนี้ ท่านเป็นผู้มีวัยอันชรานำเข้าไปแล้ว, เป็นผู้เตรียมพร้อม เพื่อจะไป สำนักของพระยายม อนึ่ง แม้ที่พัก ในระหว่างทางของท่าน ก็ยังไม่มี อนึ่ง ถึงเสบียงทางของท่าน ก็หามีไม่ ท่านนั้นจงทำที่พึ่งแก่ตน จงรีบพยายาม จงเป็นบัณฑิต ท่านเป็นผู้มีมลทินอันกำจัดได้แล้ว ไม่มีกิเลสเพียงดังเนิน จักไม่เข้าถึงชาติชราอีก"

[เล่มที่ 43] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๔ หน้าที่ ๑๑

หลังจากจบการสนทนาธรรม ท่านอาจารย์ได้กรุณานำคณะของเรา เวียนประทักษิณ รอบพระคันธกุฎี อันเป็นเวลาใกล้ค่ำบรรยากาศโดยรอบ อบอวลไปด้วย แสงแห่งพระธรรม อันจักเจิดจ้า อยู่ในใจของพวกเรา ไปอีกนานเท่านาน

นรชนผู้ใด มีจิตไม่ท้อแท้ มีใจไม่หดหู่ (เป็นผู้มีอัธยาศัยแน่วแน่มั่นคง) บำเพ็ญกุศลธรรม เพื่อบรรลุความเกษมจากโยคะ นรชนผู้นั้น พึงบรรลุความสิ้นสังโยชน์ทุกอย่างโดยลำดับ

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า ทางนั้นชื่อว่าเป็นทางตรง ทิศนั้นชื่อว่าไม่มีภัย รถชื่อว่าไม่มีเสียงดัง ประกอบด้วยล้อคือธรรมหิริเป็นฝาของรถนั้น สติเป็นเกราะกั้นของรถนั้น เรากล่าวธรรม มีสัมมาทิฏฐินำหน้าว่าเป็นสารถี ยานชนิดนี้มีอยู่แก่ผู้ใด จะเป็นหญิงหรือชายก็ตาม เขา (ย่อมไป) ในสำนักพระนิพพาน ด้วยยานนี้แหละ

"...เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก ผู้หวังความสวัสดี ได้พากันคิดมงคลทั้งหลาย ขอพระองค์ได้โปรดตรัสอุดมมงคล. พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสพระคาถาตอบว่า การไม่คบคนพาล ๑ การคบบัณฑิต ๑ การบูชาบุคคลที่ควรบูชา ๑ นี้เป็นอุดมมงคล..."

"...ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อนุสติฐานะ ที่ตั้งแห่งความระลึก ๖ นี้ คือ พุทธานุสติ ระลึกถึงพระพุทธเจ้า ๑ ธัมมานุสติ ระลึกถึงพระธรรม ๑ สังฆานุสติ ระลึกถึงพระสงฆ์ ๑ สีลานุสติ ระลึกถึงศีลที่ตนรักษา ๑ จาคานุสติ ระลึกถึงการบริจาคของตน ๑ เทวตานุสติ ระลึกถึงเทวดา และธรรมที่ทำให้เป็นเทวดา ๑..."

คืนนี้ เป็นคืนก่อนคืนวันเพ็ญ ขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๑๒ (วันลอยกระทง) ดวงจันทร์เกือบเต็มดวง ส่องแสงนวลตา ดูงดงามยิ่ง พรุ่งนี้ เมื่อสองพันกว่าปีมาแล้ว เป็นวันปรินิพพานของท่านพระสารีบุตร พระอัครสาวกผู้เลิศทางปัญญา ข้าพเจ้าขอน้อมรำลึก ด้วยพระธรรมที่ท่านแสดงไว้ ดังนี้

[เล่มที่ 27] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ หน้าที่ ๔-๗

"ดูกรคฤหบดี ถ้าอย่างนั้นท่านจงตั้งใจฟังให้ดี อาตมาจักกล่าวให้ท่านฟัง ในบัดนี้ดูกรคฤหบดี อย่างไรจึงชื่อว่ามีกายกระสับกระส่ายด้วย มีจิตกระสับกระส่ายด้วยคือ ปุถุชนบางคนในโลกนี้ ผู้ไม่ได้สดับคำสอนของพระอริยเจ้า ... เขาย่อมเห็นรูปโดยความเป็นตนบ้างย่อมเห็นตนว่าเป็นรูปบ้างย่อมเห็นรูปในตนบ้างย่อมเห็นตนในรูปบ้างเขาเป็นผู้ยึดถือมั่นว่า"เราเป็นรูป รูปเป็นของเรา"...

เมื่อเวียนประทักษิณ โดยสามรอบเสร็จแล้ว ท่านอาจารย์ได้นำเทียน ไปกราบสักการะพระพุทธองค์ ที่ด้านหน้าพระคันธกุฎี

ขอจบตอน สาวัตถี ด้วยภาพบรรยากาศอันสวยงามจับตา จับใจ ของทุกท่านในวันนั้น ที่หลายๆ ท่าน ไม่ยอมจากลา พระวิหารเชตวันอันงดงามไปด้วยแสงเทียนนับพันเล่ม ที่ถูกจุดขึ้นโดยศรัทธาของพุทธศาสนิกชนชาวศรีลังกา เพื่อน้อมบูชาพระพุทธองค์

กราบท่านอาจารย์ และ ขออนุโมทนาทุกท่านครับ

ขอเชิญคลิกชมตอนอื่นๆ ได้ที่นี่...

ณ กาลครั้งหนึ่ง ไปกราบสังเวชนียสถานทั้งสี่ที่อินเดีย [๑] พุทธคยา

ณ กาลครั้งหนึ่ง ไปกราบสังเวชนียสถานทั้งสี่ที่อินเดีย [๒] ราชคฤห์-นาลันทา-เวสาลี-ปัฏนะ

ณ กาลครั้งหนึ่ง ไปกราบสังเวชนียสถานทั้งสี่ที่อินเดีย [๓] กุสินารา-ลุมพินี

ณ กาลครั้งหนึ่ง ไปกราบสังเวชนียสถานทั้งสี่ที่อินเดีย [๕] สารนาท-พาราณสี-สุวรรณภูมิ

กราบอนุโมทนาท่านอาจารย์อย่างสูงสุด

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านในวันนั้น ขออนุโมทนาคุณวันชัยและขอบพระคุณมากๆ ที่นำภาพและธรรม มาเล่าสู่กันฟังค่ะ

กราบอนุโมทนาค่ะ

^_^

"...นรชนผู้ใดมีจิตไม่ท้อแท้ มีใจไม่หดหู่ บำเพ็ญกุศลธรรม เพื่อบรรลุความเกษมจากโยคะ นรชนผู้นั้นพึงบรรลุความสิ้นสังโยชน์ทุกอย่างโดยลำดับ..."

ขออนุโมทนาครับ

ณ กาลครั้งหนึ่ง ที่ พระวิหารเชตวัน ... ด้วยกุศลศรัทธาของผู้เกิดกุศลจิตทั้งผู้ไปและผู้อนุโมทนาทุกท่าน สิ่งเหล่านั้นสะสมไปไมได้หายไปไหนคือกุศลจิต อันเปรียบเหมือนมิตรเหมือนญาติ ข้าพเจ้ายินดี ... สาธุ

[เล่มที่ 25] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ หน้าที่ ๔๑๐

สุทัตตสูตร

[๘๒๗] ครั้นเมื่ออนาถบิณฑิกคฤหบดีออกจากเมืองไป แสงสว่าง อันตรธานไป ความมืดปรากฏขึ้น ความกลัว ความหวาดเสียว ขนพอง สยองเกล้าบังเกิดขึ้น ท่านคฤหบดีจึงใคร่ที่จะกลับเสียจากที่นั้น ครั้งนั้น ยักษ์ชื่อ สีวกะ ไม่ปรากฏร่างได้ส่งเสียงให้ได้ยินว่า

ช้างแสนหนึ่ง ม้าแสนหนึ่ง รถเทียมด้วยม้าอัสดรแสนหนึ่ง หญิงสาวที่สอดสวมแก้วมณีและกุณฑลแสนหนึ่ง ย่อมไม่ถึงเสี้ยวที่ ๑๖ อันจำแนกแล้ว ๑๖ ครั้ง แห่งการยกย่างเท้าไปก้าวหนึ่ง ท่านจงก้าวหน้าไปเถิด คฤหบดี ท่านจงก้าวหน้าไปเถิด คฤหบดี การก้าวหน้าไปของท่านประเสริฐ การถอยหลังไม่ประเสริฐเลย.

ภาพและคำบรรยายของท่านวันชัย สวยงาม ประทับใจ สร้างศรัทธาแก่ผู้ชมมาก

ขออนุโมทนาด้วย สาธุ สาธุ สาธุ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ชีวิตที่มีค่า คือการทำสิ่งที่เป็นประโยชน์กับส่วนรวม การทำเพื่อธรรมะและการเจริญกุศลทุกประการ โดยเฉพาะการฟังธรรมเพื่อความเข้าใจ เพื่ออบรมปัญญาค่ะ

ขอบคุณค่ะ ... สำหรับภาพ เรื่องราวและถ้อยคำที่ทำให้เกิดกุศลจิต

ขออนุโมทนาค่ะ

"...ขณะอย่าล่วงเลยท่านทั้งหลายไปเสีย เพราะบุคคลที่ปล่อยเวลาให้ล่วงไป พากันยัดเยียดในนรก..."

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาในกุศลศรัทธาครับ

ขอนอบน้อมแด่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น

ขออนุโมทนา ในความอดทน วิริยะ เสียสละ เมตตา ... ที่มีต่อสหายธรรมค่ะ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตทุกๆ ท่านค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ