การยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นตัวตน

การยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นตัวตน มีการยึดด้วยกัน ๓ อย่าง คือด้วยตัณหา ๑ ด้วยมานะ ๑ ด้วยทิฏฐิคือความเห็นผิด ๑

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๒- หน้าที่ 39

บทว่า เอตํ มม (นั่นของเรา) เป็นทิฏฐิมีความสำคัญ เพราะตัณหาเป็นมูล.บทว่า เอโสหมสฺมิ (เราเป็นนั่น) เป็นทิฏฐิมีความสำคัญ เพราะมานะเป็นมูล.บทว่า เอโส เม อตฺตา (นั่นเป็นตัวตนของเรา) มีความสำคัญเพราะทิฏฐินั่นเอง.