เสน่ห์อินเดีย 11

และรถก็พาโยกเยกมาบนทางขรุขระจนถึงภูเขา เห็นทางเดินขึ้นถ้ำเป็นถนนคอนกรีต ท่าทางเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ๆ เพราะยังเห็นสีขาวสะอาดตาอยู่ รถจอดหน้าโรงเรียนรัฐบาลและโรงพยาบาล เป็นสิ่งก่อสร้างแห่งแรกที่เห็นจากการเดินทางเข้ามาตามถนนเล็กๆ ขรุขระสายนี้ บ้านผู้คนอยู่ที่ไหนนะ แต่ต้องมีแน่ เพราะรถเราจอด ก็มีเด็กๆ ขอทานวิ่งมาห้อมรอบเต็มไปหมด

พวกเราพากันเดินขึ้นไปตามทางคอนกรีตนี้ มีคนวิ่งเอาไม้เท้ามาขาย บางคนก็ช่วยดันหลังให้ขึ้นง่ายๆ เราโชคดีที่มีคนพยุงอยู่แล้ว เลยไม่มีคนมายุ่งด้วย แต่คนที่พยุงเรา ท่าทางคงภูมิฐาน จึงมีแขกมาช่วยดันหลังเหมือนกัน จะบอกว่าไม่ต้อง ก็ไม่ยอม บอกว่าไม่เสียเงิน มีบางคนแนะนำให้เดินหันหลัง แล้วจะเหนื่อยน้อยลง แต่ก็น่ากังวลใจว่า ถ้าพวกแขกมาช่วยดันข้างหน้า แล้วจะเป็นอย่างไ ร ค่อยๆ เดินขึ้นไปจนถึงยอดเขา ไม่ค่อยเหนื่อยเท่าไร แค่หยุดหอบ ๒ ครั้ง ก็ถึงแล้ว

เมื่อถึงยอดเขามีวัดเล็กๆ ของธิเบตตั้งอยู่ มีน้ำชา น้ำมะตูมบริการด้วย (มีการรับบริจาคตามธรรมเนียม) มีห้องน้ำที่กำลังต้องการอยู่พอดี สะอาดพอสมควร แต่ของคุณผู้ชายเป็นหลุมเฉยๆ ก่อนขึ้นไปกราบนมัสการในถ้ำดงคสิริ เราหยุดนั่งพัก ดูทิวทัศน์ของบริเวณโดยรอบ เห็นแต่โรงเรียนและโรงพยาบาล มีต้นปาล์มใหญ่ๆ นอกนั้นเป็นภูเขาหิน มีผู้ชายหน้าตาเหมือนคนไทยหลายคนมาถามว่า คนไทยหรือเปล่า เราตอบว่า ใช่ เขาก็พูดคุยด้วยภาษาที่ไม่เข้าใจ จึงเรียกสามีผู้เชี่ยวชาญภาษากาย ทราบว่าท่านเหล่านี้เป็นชาวไทยอัสสัม นับถือพระพุทธศาสนา มาอยู่ที่สำนักวิปัสสนาที่พุทธคยาได้ ๒๐ กว่าวันแล้ว (ที่รู้ละเอียดเพราะเขาให้นามบัตรสถานที่) เมื่อทราบว่าเป็นคนไทยด้วยกัน ก็พูดคุยกันสนุกสนาน โดยใช้ภาษาอิสานและภาษาเหนือ ก็พอรู้เรื่อง