การปฏิบัติบูชา

สาธุ

ผมขอเสนอลิ้งค์ ที่กล่าวในกระทู้ ดังนี้ครับ

อานันทเถรคาถา วาดวยความเปนผูทรงธรรม

ผู้ใดเล่าเรียนมามาก ดูหมิ่นผู้ที่ศึกษาเล่าเรียนมาน้อย ด้วยการสดับ แต่เขาไม่ได้ปฏิบัติ ตามที่เล่าเรียนมา ย่อมปรากฏแก่เราเหมือนคนตาบอดถือดวงไฟไป ฉะนั้น

บุคคลควรเข้าไปนั่งใกล้ผู้ที่ศึกษามามาก แต่ไม่ควรทำสุตะ ที่ตนได้มาให้พินาศ เพราะสุตะที่ตนได้มานั้น เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์

ขออนุโมทนาค่ะ

ตามความเข้าใจคือ การศึกษามาก รู้เพียงเรื่องราวของธรรมะมาก แต่ปัญญาไม่ถึงระดับที่สติเกิดระลึกรู้สภาพธรรมที่ปรากฏตามความเป็นจริง ก็เหมือนคนตาบอดถือดวงไฟไป ฉันนั้น

ขอให้วิทยากรของมูลนิธิฯให้ความเห็นด้วยครับ

ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

[เล่มที่ 53] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๔ - หน้าที่ 324

บทว่า ตเถว ความว่า เหมือนคนตาบอดถือดวงไฟไปในที่มืด เพราะการให้แสงสว่าง จึงเป็นเหตุนำประโยชน์มาให้แก่คนเหล่าอื่นเท่านั้น หานำประโยชน์มาให้แก่ตนเองไม่ฉันใด บุคคลฟังปริยัติจนเป็นผู้คงแก่เรียน ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ไม่เข้าถึงการฟัง ไม่บำเพ็ญประโยชน์ให้แก่ตน กลับเป็นคนบอด ด้วยการให้แสงสว่างแห่งญาณ จึงนำประโยชน์มาให้แก่คนเหล่าอื่นเท่านั้น ไม่นำประโยชน์มาให้แก่ตนเองเลย ดุจคนตาบอดถือดวงไฟ ย่อมปรากฏแก่เรา ฉะนั้น.

การศึกษาธรรมหากศึกษาเพื่ออยากจะรู้ชื่อเยอะๆ เป็นวิชาการ แต่ไม่เป็นไปเพื่อเข้าใจสภาพธรรมในขณะนี้ การศึกษาธรรมเช่นนั้นก็ผิดจุดประสงค์ไม่เป็นไปเพื่อละ หรือขัดเกลากิเลสกลับเพิ่มกิเลส มีโลภะ ความต้องการและมานะที่รู้ชื่อเยอะ เป็นต้น ย่อมไมได้รับประโยชน์จากพระธรรมคือขัดเกลากิเลสและเข้าใจความจริงที่มีในขณะนี้ ก็เหมือนคนตาบอดที่ถือดวงไฟ ไม่ได้รับประโยชน์จากแสงไฟคือพระสัทธรรมเพราะตาบอดด้วยการศึกษาผิดจุดประสงค์ แต่หากศึกษาธรรม ศึกษาปริยัติในส่วนใดของพระไตรปิฎกก็ตามก็เพื่อที่จะเข้าใจสภาพธรรมที่มีในขณะนี้ ศึกษาเพื่อขัดเกลากิเลส จุดประสงค์ถูกต้อง ย่อมได้ประโยชน์จากพระธรรมคือเริ่มเข้าใจถูกในสภาพธรรมในขั้นการฟัง แม้สติจะยังไม่เกิดก็ตามแต่ก็ค่อยๆ สว่าง สว่างจากความไม่รู้ ย่อมเป็นบุคคลที่ได้ประโยชน์จากดวงไฟที่ถือเพราะตาสว่างเพราะศึกษาในทางที่ถูกต้องคือเพื่อเข้าใจสภาพธรรมที่มีในขณะนี้และเป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลสครับ

ขออนุโมทนา

อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

บุคคลผู้ที่มีโอกาสได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดง จะน้อยจะมากเพียงใดก็ตาม ถ้าหากว่าเป็นผู้ที่เข้าใจจริงๆ ในสิ่งที่ได้ยินได้ฟัง โดยที่ไม่เข้าใจผิดหรือไม่เข้าใจคลาดเคลื่อน พร้อมทั้งเป็นผู้ตั้งจิตไว้ชอบในการศึกษาพระธรรม ว่าเพื่อเข้าใจตามความเป็นจริง และน้อมประพฤติปฏิบัติตามขัดเกลากิเลสในชีวิตประจำวัน ไม่ใช่เพียงแต่เพียงฟังเท่านั้น ย่อมจะเป็นประโยชน์แก่ผู้นั้น และที่สำคัญ พระธรรมเป็นสภาพที่ลึกซึ้ง ยากที่จะเข้าใจตามความเป็นจริงได้ คิดเอาเองก็ไม่ได้ เป็นธรรมที่เฉพาะบุคคลผู้เป็นบัณฑิตเท่านั้นจะรู้ได้

ดังนั้น จึงต้องเป็นผู้ที่มีความละเอียดในการฟังพร้อมทั้งใคร่ครวญในสิ่งที่ได้ยินได้ฟังบ่อยๆ เนืองๆ เพื่อความเจริญขึ้นของปัญญาเมื่อปัญญาซึ่งเป็นความเข้าใจถูกเห้นถูกเจริญขึ้น สติย่อมได้เหตุได้ปัจจัยที่จะเกิดขึ้นระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ ตามความเป็นจริง และอีกประการหนึ่งสำหรับผู้ที่ได้ฟัง ได้ศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญาในชีวิตประจำวัน ย่อมจะได้รับประโยชน์จากพระธรรม เพราะเหตุว่า กุศลทั้งหลายทั้งปวง ล้วนมาจากการฟังพระธรรมทั้งนั้น ดังนั้น จึงขาดการฟังไม่ได้เลย ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขณะที่ สติ มีปัจจัยเกิดขึ้นระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรม แต่ละขณะๆ ในขณะนั้นด้วย ความศรัทธาในพระรัตนตรัย

ขณะนั้น เป็นการปฏิบัติบูชา

ปัจจัย ที่สำคัญให้สติเกิดขึ้นก็มาจากการฟังพระธรรม ค่อยๆ พิจารณาให้เกิดความเข้าใจในลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฎอยู่ขณะนี้ เพื่อสังขารขันธ์ปรุงแต่งเป็นปัจจัยให้สติเกิดขึ้นระลึกรู้ลักษณะของสภาพธรรมและปัญญารู้ตามความเป็นจริงค่ะ

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านค่ะ

กราบอนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ