รู้รูปนามหมดกิเลสได้หรือ

ผู้ฟัง รู้นามรูป รู้การเกิดดับของสภาพธรรม แล้วจะละกิเลสได้อย่างไรคะ อันนี้ถามแทน

ส.   กิเลสเกิดจากความไม่รู้ว่า แท้ที่จริงแล้วไม่มีเรา ถ้าไม่มีจิต ไม่มีเจตสิก ไม่มีรูป จะไม่มีทุกคนที่กำลังนั่งอยู่ที่นี้เลย แต่เวลาที่มีจิต มีเจตสิก มีรูป แล้วไม่รู้ จึงยึดถือสภาพธรรม ทั้ง จิต เจตสิก รูป ว่าเป็นเรา ซึ่งเป็นความเห็นผิด ไม่ใช่ความเห็นถูก

เพราะฉะนั้น กิเลสแรกที่จะละ คือละความเห็นผิดที่ไม่เคยรู้ลักษณะของสภาพธรรมที่มีจริงๆ ในขณะนี้  ถ้ามีความไม่รู้ ก็ละความไม่รู้ ความไม่รู้เป็นกิเลส ความไม่รู้จะไม่ใช่กิเลสไม่ได้เลย  เพราะเหตุว่ากิเลสหมายความถึงสภาพธรรมที่ทำให้เศร้าหมอง

เพราะฉะนั้น ถ้ากิเลสเกิดเมื่อไร จิตขณะนั้นไม่ผ่องแผ้ว เศร้าหมองด้วยกิเลสนั้นๆ ขณะที่ไม่รู้ บางคนก็บอกว่าดี รู้แล้วรู้สึกว่าจะลำบาก แต่ความจริงไม่ใช่เลย  ไม่รู้นั่นแหละลำบาก เพราะเหตุว่าชีวิตก็จะต้องเป็นไปตามการสะสม เดี๋ยวเป็นกุศล เดี๋ยวเป็นอกุศล เดี๋ยวได้รับผลของกุศล เดี๋ยวได้ผลของอกุศล เวลาที่ได้รับผลของอกุศล ก็ไม่รู้ว่า ทำไมจึงได้รับผลของอกุศลนั้นๆ ยังคิดเสียอีกว่า ชาตินี้ไม่ได้ทำอะไร ทำไมถึงจะต้องเกิด แล้วก็ทำไมถึงจะต้องเป็นเรา ก็เฝ้าแต่สงสัย แต่ทุกอย่างต้องมีเหตุ เพราะต้องเป็นเรา เพราะได้กระทำเหตุที่จะให้เกิดผลอย่างนี้ ผลอย่างนี้ก็ต้องเกิด

เพราะฉะนั้น ที่ว่าละกิเลส กิเลสแรกก็คือความไม่รู้ในลักษณะของสภาพธรรม และการยึดถือสภาพธรรม เพราะไม่รู้ ยึดถือว่า เป็นตัวตน