ความลึกซึ้ง ความละเอียดของการละเป็นอย่างไร
มีท่านผู้หนึ่งบอกว่าท่านอยากจะเป็นพระโสดาบัน ถามว่าเมื่อไร ท่านบอกว่าตั้งแต่เกิด เสร็จแล้วท่านก็เปลี่ยนว่าไม่ใช่ตั้งแต่เกิด แต่เป็นตอนโตขึ้นแล้วรู้ความก็อยากจะเป็นพระโสดาบัน ศึกษาธรรมเพื่ออยากเป็นพระโสดาบัน ไม่มีทางเป็นพระโสดาบัน แต่ศึกษาธรรมเพราะรู้ว่าธรรมเป็นสิ่งที่มี อบรมความเห็นถูก ความเข้าใจถูกในสิ่งที่มี เมื่อมีความเห็นถูก ความเข้าใจถูกเจริญขึ้นย่อมสามารถถึงกาลที่จะดับกิเลสได้ แต่ไม่ใช่อยากจะดับกิเลส และก็พยายามทุกวิถีทาง ขณะนี้มีกิเลสมากก็ไม่รู้สิ่งที่กำลังปรากฏ นี่เป็นคำสอนหรือไม่ สอนให้ละระดับไหน ละด้วยศีล ละด้วยความสงบของจิตหรือว่าละด้วยปัญญาที่สามารถที่จะดับกิเลสเป็นสมุจเฉท นี่คือคำสอนที่งามทั้งเบื้องต้น ท่ามกลาง และที่สุด เพราะฉะนั้นเราก็ได้ยินเรื่องของศีล ได้ยินเรื่องของความสงบพอสมควร แต่การที่จะอบรมเจริญปัญญาที่จะรู้ลักษณะของสภาพธรรม ถ้าพระศาสนาอันตรธาน ไม่มีทางที่สามารถจะรู้สภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริงได้ หรือแม้โอกาสที่จะได้ยินได้ฟัง อาจจะมีตัวหนังสืออยู่ แต่ความเข้าใจ ความลึกซึ้ง ความละเอียดของการที่ละนั้นเป็นอย่างไร เช่น ถ้าเข้าใจความหมายของธรรม และรู้ว่าธรรมเป็นอนัตตา ไม่ใช่เรา ธรรมใดขณะนี้ปรากฏเพราะเกิดแล้วตามเหตุตามปัจจัย ที่จะเปลี่ยนลักษณะของสิ่งที่กำลังปรากฏขณะนี้ให้เป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย ถ้าเป็นอย่างนี้จะเดือดร้อนไหม อกุศลเกิดเพราะเหตุปัจจัย แต่ปัญญายังสามารถที่จะเข้าใจถูก เห็นถูก ในลักษณะของอกุศล แต่ไม่ใช่ตัวตนที่เริ่มทำ ที่จะไม่รู้ลักษณะของสภาพธรรมที่กำลังปรากฏ นี่คือความลึกซึ้งที่จะรู้ว่าการที่จะดับกิเลสหรือละโลภะจะไม่มีในคำสอนอื่นได้เลย เพราะเหตุว่าคำสอนอื่นไม่ได้สอนให้รู้ในลักษณะของสภาพธรรมตามความเป็นจริง
ที่มา ...