แม้เป็นพระโสดาบันแล้วก็ต้องอบรมเจริญปัญญาต่อไป
อ.วิชัย ท่านอาจารย์กล่าวว่าโดยสภาพของอกุศลธรรมเป็นสภาพธรรมที่ไม่งาม เพราะฉะนั้นปุถุชนก็จะมีความวิปลาสได้ สำคัญว่าอกุศลเป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้าโดยเฉพาะที่เป็นพระอริยบุคคล เช่น พระโสดาบันท่านก็ดับวิปลาสในวัตถุทั้ง ๔ ได้หมดแต่ยังมีความวิปลาสที่เป็นจิตตวิปลาส และสัญญาวิปลาสในสิ่งที่ไม่งามว่างาม ฉะนั้นการรู้ที่ปัญญาต้องอบรมขึ้นไปคือต้องรู้ว่าแม้กุศลธรรมหรือธรรมมีการเกิดขึ้นดับไป นั่นก็คือความไม่งามด้วยใช่หรือไม่
ท่านอาจารย์ ถูกต้อง เพราะฉะนั้นไม่ใช่อยู่แค่พระโสดาบัน เพราะว่าท่านเป็นผู้ที่รู้ตามความเป็นจริง แม้ว่าจะไม่มีความเห็นผิดยึดถือสภาพธรรมว่าเป็นเรา แต่ยังมีความติดในรูป ในเสียง ในกลิ่น ในรส ในโผฏฐัพพะ เพราะฉะนั้นปัญญาของท่านละเอียดขึ้น และเวลาที่สติสัมปชัญญะเกิด ไม่มีการที่จะไปสงสัยในลักษณะของนามธรรม และรูปธรรม เพราะฉะนั้นลักษณะของสภาพธรรมที่ปรากฏสำหรับท่าน ก็ละเอียดที่จะมีหิริโอตตัปปะที่จะรู้ลักษณะของโลภะอย่างหยาบที่มีอยู่ก็เป็นสิ่งที่ไม่งาม
ที่มา ...