สมบัติมีในมหรสพ

คิดเกิดแล้วดับ มีชั่วคิด ไม่ว่าจะเป็นเศรษฐีหรือคนยากจนก็คิด แล้วแต่ว่าขณะนั้นมีโลภะมาก มีโทสะมาก หรือมีปัญญามาก ก็ไม่ได้ต่างกันเลย เป็นแต่เพียงธรรมเท่านั้น เพราะฉะนั้นมีข้อความสั้นๆ ว่า “สมบัติมีในมหรสพ” หมายความว่าอะไร ทุกคนเคยดูใช่ไหมคะ มหรสพ เพราะฉะนั้นถ้าคิดว่ามีเงินหรือเป็นเศรษฐี หรือเป็นมหาเศรษฐี เหมือนมหรสพไหมคะ เพราะถึงเวลาก็เคยเห็นเหมือนกัน ได้ยินก็เหมือนกันหมด ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบสัมผัส หิวเหมือนกัน อิ่มเหมือนกัน รสอาหารก็ปรากฏเหมือนกัน เท่านั้นเอง แต่ว่ามหรสพของความคิดเป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้มากมาย แต่ตามความเป็นจริง คือ แค่คิดจริงๆ แค่รูปที่ปรากฏ เดี๋ยวก็เป็นคุณปลา เดี๋ยวก็เป็นคุณอรจิรา มหรสพหรือเปล่าคะ

แล้ววันนี้กลับไปบ้าน สมบัติทั้งนั้น หรือกิเลสทั้งนั้น เพราะของเรา ผิดแล้ว เป็นเพียงแต่สิ่งที่ปรากฏ เพราะฉะนั้นจะจากที่นั้น บ้านนั้น หรือสมบัตินั้นเมื่อไรก็ได้ ไม่ใช่ของเราเลย แต่โลภะติดตามไป ถ้ามีความเข้าใจจริงๆ ก็จะรู้เลยว่า สมบัติมากหรือกิเลสมาก เพราะว่าสมบัติจากไปทุกขณะ เพราะเกิดแล้วดับไป แล้วไม่กลับมาอีกเลย แต่ว่ากิเลสสะสมอยู่ในจิตทุกขณะ เวลาที่เข้าใจว่ามีทรัพย์สมบัติมาก ไม่เสมอเพราะโลภะ เวลาที่เข้าใจว่า มีสมบัติน้อย ก็ไม่เสมออีกแล้ว เพราะว่ามีน้อย

นี่ก็คือโลภะหรือโทสะเป็นผู้วินิจฉัย เป็นไปชั่วขณะที่คิดเท่านั้นเอง ความจริงจะมีมากหรือมีน้อย ก็เห็น และสมบัติมากมาช่วยอะไรในขณะที่กำลังเห็นขณะนี้ กำลังได้ยินธรรมดาๆ สมบัติมากมายมาช่วยอะไร ได้ยินจะให้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่น หรือว่าเสียงจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น ก็ไม่ได้ ก็ต้องเป็นปกติธรรมดา คือ เท่านี้เอง แต่ความคิดนี่หลากหลายมาก ตามกำลังของการสะสม แล้วถ้ารู้ว่า มหรสพไม่ได้อยู่นอกกาย ในขณะที่คิด บางคนคิดแล้วก็สนุก มหรสพเรื่องนี้ เพลิดเพลินดี บางคนคิดแล้วเศร้า มหรสพมาอีกเรื่องหนึ่งแล้ว ก็แล้วแต่ อยู่ข้างในแท้ๆ เลยค่ะ