จมูก ลิ้น และกายเปรียบเหมือน นก สุนัขบ้าน และสุนัขจิ้งจอก

“จมูก” เปรียบเหมือน “นก” แม้นกก็ไม่ยินดีอยู่บนต้นไม้ หรือบนพื้นดิน แต่เมื่อโผบินขึ้นสู่อากาศโล่ง เลยไปสักชั่วหนึ่งหรือสองระยะขว้างก่อนดิน ก็ย่อมถึงความเป็นผู้มีจิตแน่วแน่ แม้ “ฆานะ” คือ จมูก ก็เปรียบเหมือนเช่นนั้น พอใจอากาศ มีกลิ่นซึ่งต้องอาศัยลม เป็นอารมณ์ ดังจะเห็นได้เช่นเดียวกับโค เมื่อฝนตกใหม่ๆ ก็ดมแล้วดมเล่าที่แผ่นดิน แล้วก็เบิ่งหน้าหาอากาศ หันหาลม แล้วเวลาที่คนเราแม้เอานิ้วมือจับชิ้นแห่งสิ่งที่มีกลิ่น แล้วสูดดม ไม่หันมาทางลม ก็หารู้กลิ่นของสิ่งนั้นไม่

นี่ก็เป็นการแสดงให้รู้ว่า สำหรับทางจมูกก็ย่อมจะพอใจที่จะดมกลิ่น ซึ่งอาศัยมากับอากาศและลม

สำหรับ “ลิ้น” ก็เปรียบเหมือน “สุนัขบ้าน”  “กาย” ก็เปรียบเหมือน “สุนัขจิ้งจอก”