อกุศลจิตเป็นสภาพของจิตที่ดี เป็นเหตุให้เกิดอกุศลวิบาก

สำหรับอกุศลจิตก็เป็นเหตุ เป็นสภาพธรรมที่เป็นโทษ เป็นสภาพธรรมที่ให้ผลเป็นทุกข์ เพราะฉะนั้นเมื่อเหตุ คือ อกุศลมี ก็เป็นปัจจัยให้จิตซึ่งเป็นอกุศลวิบากและเจตสิกที่เป็นอกุศลวิบากเกิดขึ้นร่วมกัน เป็นผลของอกุศล

เพราะฉะนั้น กุศลและอกุศลเป็นเหตุ วิบากจิตและวิบากเจตสิกเป็นผล

นอกจากกุศล   อกุศล และวิบากแล้ว ก็มีจิตอีกประเภทหนึ่ง คือ กิริยาจิต ซึ่งไม่เป็นเหตุที่จะให้เกิดผล ไม่ใช่กุศล และไม่ใช่อกุศล และไม่ใช่วิบากด้วย เพราะเหตุว่าไม่ใช่จิตและเจตสิกที่เป็นผลของกุศลและอกุศล

เพราะฉะนั้นจิตทั้งหมด โดยชาติ คือ โดยการเกิดแล้ว จำแนกเป็น ๔ ชาติ หรือเป็น ๔ ประเภท คือ เป็นกุศล ๑ เป็นอกุศล ๑ เป็นวิบาก ๑ เป็นกิริยา ๑

เป็นชื่ออีกเหมือนกัน ใช่ไหมคะ ถ้าไม่รู้ว่า ขณะไหนเป็นกุศล ขณะไหนเป็นอกุศล ขณะไหนเป็นวิบาก ขณะไหนเป็นกิริยา