ผัสสเจตสิกเป็นผัสสาหาร

ผัสสะ ได้แก่ เจตสิกซึ่งเป็นนามธรรมซึ่งกระทำกิจกระทบอารมณ์   รูปกับรูปถึงแม้ว่าจะกระทบกัน   แต่ก็ไม่นำมาซึ่งสภาพรู้   รูปกระทบรูป   แต่ว่าขณะใดก็ตามซึ่งนามธรรม คือ ผัสสเจตสิกกระทบอารมณ์   ขณะนั้นย่อมนำผล คือ จิตและเจตสิกอื่น ๆ ให้เกิดร่วมกัน  และรู้อารมณ์ที่ผัสสะกระทบในขณะนั้น

สำหรับการนำมาของนามอาหาร  มี ๒ นัย  คือ โดยนัยของปฏิจจสมุปบาทนัยหนึ่ง   และโดยนัย ของปัจจัยอีกนัยหนึ่ง  สำหรับโดยนัยของปฏิจสมุปบาท   ผัสสเจตสิกนำมาหรือว่าเป็นปัจจัยให้เกิดเวทนา ๓   แต่ว่าถ้าโดยนัยของอาหารปัจจัย   ผัสสะก็เป็นปัจจัยให้เกิดเวทนา  และสัมปยุตตธรรมที่เกิดร่วมด้วย   คือ จิตและเจตสิกอื่น ๆ ที่เกิดพร้อมกับผัสสะในขณะนั้น