เพื่อน

ท่านอาจารย์ ข้อความที่ว่า “มหาบุรุษย่อมติดตามช่วยเหลือสหายในอันตรายทั้งหลาย มหาบุรุษ กำหนดรู้ตน และสภาพปกติของสหายเหล่านั้นๆ แล้ว อยู่รวมกับสหายเหมือนที่เคยอยู่ ร่วมกันมา”

นี่ก็แสดงให้เห็นว่า ชีวิตคนก็เปลี่ยนแปลงขึ้นลง แต่เมื่อเป็นมิตรจริงๆ ไม่ว่าคน นั้นจะเปลี่ยนแปลงอยู่ในสภาพอย่างไร เคยเป็นอย่างไรก็เหมือนอย่างนั้น ปฏิบัติใน สหายเหมือนอย่างที่เคยปฏิบัติมาด้วยให้พ้นจากอกุศลแล้วให้ตั้งอยู่ในกุศล มิใช่ให้ตั้ง อยู่โดยอย่างอื่น ไม่ควรเบียดเบียนสัตว์อื่น ไม่ควรทะเลาะไม่ควรให้ถึงความเป็นผู้เก้อ เขิน ไม่ควรให้เกิดความรังเกียจสัตว์อื่น

เพราะบางคนช่างรังเกียจจริงๆ รังเกียจโดยเชื้อชาติบ้าง รังเกียจโดยข้อประการ ต่างๆ แต่ถ้าเป็นมิตรดี ก็ควรที่จะเตือนบุคคลนั้นว่า ไม่ควรรังเกียจคนอื่นควรทักท้วงใน ฐานะที่ควรข่ม เมื่อเขาอยู่ต่ำกว่าไม่ควรวางตนในที่สูงกว่าไม่ควรคบในผู้อื่นจนหมดสิ้น ก็หามิได้

นี่เรื่องของการคบหาสมาคมในชีวิตประจำวัน

ไม่ควรคบมากเกินไป ไม่ควรคบพร่ำเพรื่อ

นี่ก็ควรพิจารณาทั้งนั้นใช่ไหมคะ มิฉะนั้นแล้วก็จะขัดกันที่ว่า ไม่ควรคบในผู้อื่นจน หมดสิ้นก็หามิได้ และไม่ควรคบมากเกินไป ไม่ควรคบพร่ำเพรื่อ ควรคบคนที่ควรคบตาม สมควรแก่กาลเทศะ

อ.นิภัทร การคบเพื่อนนี่จะต้องทุ่มเทจิตใจทั้งหมดใช่ไหมอาจารย์ คือ ไม่ใช่เพียงบาง ส่วน หรือปิดๆ บังๆ

ท่านอาจารย์ ค่ะ ถูกต้อง ที่ว่า ไม่ควรคบในผู้อื่นจนหมดสิ้นก็หามิได้หมายความเป็นเพื่อนอย่างจริงทีเดียว ไม่ใช่เพื่อแค่ผิวเผิน

อ.นิภัทร คือ ถ้ายังคบกันครึ่งๆ กลางๆ ก็ยังถือว่าไม่ใช่เพื่อน

ท่านอาจารย์ ค่ะ