ต้องแยกขณะจิต

ต้องแยกขณะจิต ขณะที่ต้องการจะหลุดพ้น แต่สติไม่ได้ระลึกรู้ ลักษณะของนามและรูป คนละขณะกัน เพียงแต่ต้องการที่จะหลุดพ้น ในขณะนั้นไม่ได้ระลึกรู้ลักษณะของนามหรือรูป เพื่อละความไม่รู้ ละการที่เคยยึดถือนามรูปว่าเป็นตัวตน เพราะฉะนั้น สติเป็นโสภณเจตสิก เกิดขึ้นขณะใดจิตในขณะนั้นเป็นโสภณจิต เป็นกุศลจิต ไม่ใช่โลภมูลจิต

ในขณะที่มีความต้องการ แต่ไม่ได้ระลึกรู้ลักษณะของนามและรูป เป็นคนละขณะแล้ว เพราะฉะนั้น สติระลึกรู้ลักษณะของนามหรือรูปที่กำลังปรากฏทันที ถ้ามีความต้องการ หรือความคิดเกิดขึ้น สติก็ระลึกรู้ว่าเป็นนามธรรมชนิดหนึ่ง แล้วก็ดับไป แต่ให้ทราบว่า ขณะที่สติกำลังระลึกรู้ลักษณะของนามหรือรูป ในขณะนั้นไม่ใช่โลภมูลจิต [แนวทางเจริญวิปัสสนา ตอนที่ 128]