อย่าหลงคิดว่า เราจะทำได้
พิสูจน์ธรรมที่ได้ฟังได้ใช่ไหมคะ ก่อนที่จะได้ฟังคุณธีรพันธ์ กำลังฟังเรื่องอื่น กำลังเข้าใจสิ่งที่กำลังได้ยิน แล้วพอได้ยินคุณธีรพันธ์พูด ไม่คิดถึงเรื่องนั้นแล้ว แล้วเวลาที่คุณธีรพันธ์กำลังพูดแล้วฟัง ก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยินได้ฟัง พอจบแล้วก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นแล้ว
เพราะฉะนั้นแต่ละขณะก็เกิดขึ้น ตามเหตุตามปัจจัย แต่ความเข้าใจจากการฟังไม่ได้หายไปไหนเลย แต่ว่าจะต้องมีความเข้าใจจริงๆ ในลักษณะของสภาพธรรม ในขณะที่ฟังเข้าใจ จะสะสมเป็นสังขารขันธ์ ไม่ใช่เราต้องไปพยายามคิดให้มากๆ ปรุงแต่งให้เยอะๆ นั่นคือความเป็นตัวตน โดยที่ไม่เข้าใจว่า แท้ที่จริงแล้ว ไม่มีใครสักคนหนึ่งที่สามารถที่จะทำอะไรได้ แต่ลักษณะของสภาพธรรมแต่ละลักษณะเกิดขึ้นทำกิจของสภาพธรรมนั้นๆ เอง เช่น ศรัทธาเกิดขึ้นก็ทำกิจของศรัทธา สติเกิดขึ้นก็ทำกิจของสติ อโลภะ อโทสะ ทุกอย่างเกิดขึ้น ก็ทำกิจของสภาพธรรมนั้นๆ
เพราะฉะนั้นอย่าหลงคิดว่า เราจะทำได้ แต่ว่าเป็นการกระทำกิจการงานของสภาพธรรมแต่ละอย่าง ทั้งจิต และเจตสิก
ที่มา ...