ฉันทะ-โมหมูลจิต
อ.ธีรพันธ์ จะเห็นได้ว่าโมหะของจิต ๒ ประเภทนี้จะไม่มีฉันทะ (ความพอใจ) เกิดร่วมด้วย ฉันทะคือความพอใจที่จะกระทำ อย่างเช่นที่โลภมูลจิตเกิดขึ้นมีฉันทะชอบสีหรือว่าชอบเสียง หรือว่าโทสเจตสิกพอใจที่จะโกรธ ขณะนั้นมีฉันทะเกิดร่วมด้วยเป็นความพอใจที่จะโกรธนั่นเอง แต่ว่าโมหมูลจิตนี้ไม่มีฉันทะเกิดร่วมด้วยเลย ไม่มีความพอใจ เพราะว่าขณะนั้นเป็นความสงสัย และก็สงสัยไปในสภาพธรรม ในพระพุทธเจ้า ในพระธรรม ในพระสงฆ์ หรือว่าธรรม ศีล สมาธิ ปัญญา เป็นเรื่องที่ละเอียดมาก การที่จะรู้สภาพธรรมตรงตามความเป็นจริงนี่ต้องละเอียดถึงความเป็นพระอภิธรรมจริงๆ
ผู้ถาม ที่กล่าวว่าโมหมูลจิตมีโทษมากหรือว่าร้ายแรง มีความรู้สึกว่ามองไม่เห็นโทษ
สุ. มีโทษมากคลายช้ากว่าจะหมด ไม่รู้ทุกขณะที่อกุศลจิตเกิด
ผู้ถาม แต่มันก็ไม่ได้เดือดร้อนที่จะไม่รู้
สุ. เพราะฉะนั้น ก็โทษเยอะเพราะว่าไม่รู้ ถ้ารู้ก็ยังโทษน้อย นี่ไม่รู้เลย ยังไงๆ ก็ไม่รู้ๆ ทั้งนั้นเลย
ที่มา ...