การทำบุญตักบาตร

ถ้าญาติผู้ที่ล่วงลับไปแล้วทราบการกระทำบุญ เขาเกิดกุศลจิตอนุโมทนา ชื่อว่าการกระทำบุญนั้นสำเร็จประโยชน์แก่เขา แต่ไม่ใช่เขาได้รับอาหารหรือไทยธรรมที่เราถวายพระสงฆ์

[เล่มที่ 38] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต เล่ม ๕ - หน้าที่ 437[เล่มที่ 38]

ดูก่อนพราหมณ์ บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้ฆ่าสัตว์ ฯลฯ มีความเห็นผิด บุคคลนั้นเมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงเปรตวิสัย เขาย่อมเลี้ยงอัตภาพอยู่ในเปรตวิสัย ด้วยอาหารของสัตว์ผู้เกิดในเปรตวิสัย หรือว่ามิตร อำมาตย์ หรือ ญาติสาโลหิตของเขา ย่อมเพิ่มให้ซึ่งปัตติทานมัยจากมนุษยโลกนี้ เขาเลี้ยงอัตภาพอยู่ในเปรตวิสัยนั้น ย่อมตั้งอยู่ในเปรตวิสัยนั้น ด้วยปัตติทานมัยนั้น ดูก่อนพราหมณ์ ฐานะอันเป็นที่เข้าไปสำเร็จแห่งทานแก่สัตว์ผู้ตั้งอยู่นี้แล เป็นฐานะ.

ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว จะได้รับหรือไม่อยู่ที่ ถ้าคนที่เราอุทิศให้ เขาเกิดเป็นมนุษย์ หรือเป็นสัตว์เดรัจฉาน เขาก็ไม่สามารถรับส่วนบุญที่เราอุทิศให้แต่บุญกุศลก็เป็นของผู้ทำเองค่ะ แต่ถ้าเขาเกิดเป็นเทพ หรือเปรต แล้วเราทำบุญกับผู้มีศีล เขารู้เขาก็อนุโมทนา

กรุณาอ่านกระทู้ ...

คัมภีร์ขุททกนิกาย เปตวัตถุ การรับส่วนบุญที่ผู้อื่นอุทิศให้

เพิ่มเติมนะคะ จะมีรายละเอียดและตัวอย่างประกอบค่ะ

การจะได้รับส่วนบุญ ประกอบด้วย

1. มีผู้อุทิศให้

2. เกิดในฐานะที่จะรับได้ คือเป็นเปรต

3. สัตว์นั้นอนุโมทนา

แต่ถ้าทำกับภิกษุ หรือบุคคลที่ทุศีล เปรตก็ไม่อนุโมทนาเหมือนกัน ดังตัวอย่างในพระไตรปิฎก

[เล่มที่ 49] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เปตวัตถุ เล่ม ๒ ภาค ๒- หน้าที่ 223

ข้อความบางตอนจาก

จูฬเสฏฐีเปตวัตถุ

พระราชาจึงตรัสสั่งเขาว่า ถ้าท่านไปได้ เสวยผลทานนั้น พึงรีบกลับมาบอก เหตุที่มีจริง แก่เรา เราฟังคำอันมีเหตุผล ควรเชื่อถือได้แล้ว จักทำการบูชาบ้าง จูฬเศรษฐีเปรตทูลรับพระ- ดำรัสแล้ว ได้ไปยังอันธกวินทนครนั้น แต่ไม่ได้ รับผลแห่งทานนั้น เพราะพราหมณ์ทั้งหลายที่ บริโภคภัตร เป็นผู้ไม่มีศีล ไม่สมควรแก่ทักษิณา