ทรัพย์อะไรๆ ติดตามคนตายไปไม่ได้

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ เล่ม 2 ภาค 2 - หน้าที่ ๔๕

“ญาติก็ดี มิตรก็ดี หรือสหายทั้งหลาย เป็นที่ต้านทานของบุคคลผู้จะตาย ไม่มี, ทายาททั้งหลาย ก็ขนเอาทรัพย์ของผู้นั้นไป ส่วนสัตว์ ย่อมไปตามกรรมที่ทำไว้, ทรัพย์อะไรๆ ย่อมติดตามคนตายไปไม่ได้”

(พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ รัฏฐปาลสูตร)

บุคคลผู้ที่ยังมีอวิชชาคือความไม่รู้เป็นเครื่องปกปิดไว้ จึงทำให้มีความติดข้องยินดีพอใจในลาภ ยศ สรรเสริญ สุข แสวงหาแต่สิ่งเหล่านี้ ทำให้ไม่เห็นว่าเป็นเพียงสิ่งที่ปรากฏชั่วคราวแล้วก็หมดไปเท่านั้น กล่าวได้ว่าเป็นการแสวงในสิ่งที่ไม่ประเสริฐ เพราะเหตุว่าได้มาแล้วทำให้ติดข้องยินดีพอใจ และที่สำคัญ เมื่อละจากโลกนี้ไปแล้ว บุคคลไม่สามารถนำเอาสิ่งเหล่านี้ไปในภพหน้าได้เลย ต้องทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ มีแต่การสะสมทั้งที่ดีและไม่ดีเท่านั้นจะติดตามไปได้

ในชาตินี้ยังมีกิเลสมากและปัญญาก็ยังไม่เจริญ ถ้าไม่ได้สะสมเหตุที่ดีบ่อยๆ เนืองๆ โดยเฉพาะการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญาในชีวิตประจำวันแล้ว ก็ย่อมจะเป็นโอกาสของอกุศลที่จะเกิดขึ้นครอบงำจิตใจอยู่ตลอดเวลา ดังนั้น เมื่อยังมีชีวิตอยู่ ยังไม่ละจากโลกนี้ไป จึงควรอย่างยิ่งที่จะสะสมลาภซึ่งเป็นการได้ที่ประเสริฐ นั่นก็คือ การฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมซึ่งจะทำให้เกิดปัญญาความเข้าใจถูกเห็นถูกไปตามลำดับ เกื้อกูลให้กุศลธรรมทั้งหลายเจริญขึ้นในชีวิตประจำวัน

อีกประการหนึ่งที่ควรพิจารณา คือ สิ่งที่ได้มาแล้วเกิดความติดข้องยินดี พอใจ กับ การที่ได้มีความเข้าใจถูกแล้วไม่ติดข้องในสิ่งที่ได้มา ทั้งสองอย่างนี้ มีความต่างกัน กล่าวคือ การไม่ติดข้อง ย่อมจะประเสริฐกว่า เพราะเหตุว่า จะหลีกเลี่ยงลาภ ยศ สรรเสริญ สุข นั้น ย่อมไม่ได้ เพราะเป็นไปตามเหตุปัจจัย แต่ว่ามีความเข้าใจที่ถูกต้องรู้ตามความเป็นจริงว่าเป็นสิ่งที่ชั่วคราวจริงๆ เกิดแล้วก็หมดไป ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามเมื่อไม่ติดข้อง จึงไม่ทำให้มีความเดือดร้อนใจ ไม่ทำให้เกิดความทุกข์ความเศร้าโศกเสียใจ ทั้งหมดทั้งปวงนี้จึงเป็นเรื่องของปัญญาความเข้าใจถูกเห็นถูกจริงๆ ซึ่งเกิดจากการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงแสดงไว้ดีแล้วครับ

... ยินดีในกุศลของทุกๆ ท่านครับ ...