เหตุของทุกข์ คือ โลภะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

สุ. ไม่มีใครปรารถนาทุกข์ แต่ทุกคนมีทุกข์ เพราะฉะนั้น ต้องรู้ด้วยว่า อะไรเป็นเหตุของทุกข์ เหตุของทุกข์ คือ โลภะ นั่นเอง

เมื่อมีความปรารถนาสุข เมื่อมีความต้องการสิ่งหนึ่งสิ่งใดแล้วไม่ได้ความสุขที่ต้องการ ขณะนั้นจึงเป็นทุกข์ แต่ขอให้คิดถึงผู้ที่ไม่มีความปรารถนาอะไรเลย ดับ ความปรารถนาหมด ผู้นั้นจะเป็นทุกข์ได้อย่างไร

แสดงให้เห็นว่า แม้คนเป็นโรคก็ยังไม่รู้ว่า โรคของตนนั้นเกิดจากอะไร แต่ ถ้าเป็นผู้ที่รู้จริงๆ ว่า ความไม่สบายใจ ความทุกข์ใจทั้งหมดเกิดจากโลภะ เพราะฉะนั้น ถ้าโลภะลดน้อยลง ทุกข์ก็คลายลงด้วย คือ รู้ว่าโลภะเป็นสภาพธรรม ที่มีจริง เกิดขึ้นเพราะเหตุปัจจัย และต้องรู้โลภะในขณะที่โลภะกำลังเกิดขึ้นด้วย ไม่ใช่เข้าใจว่า โลภะเป็นเหตุของความทุกข์ แต่ทุกวันๆ ที่มีโลภะตั้งแต่ตื่น ขณะนั้น ไม่รู้ว่าเป็นโลภะ ก็ไม่มีทางที่จะรู้จักโลภะ เมื่อไม่รู้จักโลภะ ก็ไม่สามารถละโลภะได้

การรู้จักโลภะ มีหนทางเดียว คือ ต้องเป็นผู้ที่มีปกติเจริญสติปัฏฐาน จึงจะเห็นโลภะได้ แต่ถ้าไม่ใช่เป็นผู้ที่มีปกติเจริญสติปัฏฐาน ไปทำอย่างหนึ่งอย่างใด คิดว่าต้องไม่ให้มีโลภะก่อนปัญญาจึงจะเจริญ ขณะนั้นก็ไม่ใช่หนทางที่จะทำให้เห็นโลภะตามปกติในชีวิตประจำวัน

ที่มา และ รับฟังเพิ่มเติม ...

แนวทางเจริญวิปัสสนา ครั้งที่ 1987

กราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์ด้วยความเคารพยิ่ง