ขอเรียนถามเรื่องที่ยังสงสัย - สมาธิ - ภวตัณหา - วิภวตัณหา

ขอเชิญอ่านข้อความจากอรรถกถาโดยตรงทั้ง ๒ ข้อ ครับ

๑. สมาธิกับพระสูตร [มหาวิภังค์]
๒. ตัณหา [วิภังค์] [เล่มที่ 77]

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ภวตัณหา เป็นโลภะที่ประกอบด้วยความเห็นผิดว่าเที่ยง (ที่สหรคตด้วยสัสสตทิฏฐิ) เช่น เห็นว่า สัตว์ตายแล้วต้องเกิดอีก

วิภวตัณหา เป็นโลภะที่ประกอบด้วยความเห็นผิดว่าขาดสูญ (สหรคตด้วยอุจเฉททิฏฐิ) เช่น เห็นว่าสัตว์ตายแล้วก็ไม่เกิดอีก

ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

รบกวนขอเรียนถามเพิ่มเติมค่ะ ...

๑. กิเลสอย่างกลาง มีอะไรบ้าง และกรุณาอธิบายว่า พระสูตรเกี่ยวกับ "สัมมาสมาธิ" อย่างไร

๒. "สัตว์ตายแล้วต้องเกิดอีก" เป็นความเห็นผิดว่าเที่ยงได้ อย่างไรคะ

ขอบพระคุณมากค่ะ

๑. กิเลสอย่างกลาง คือ อกุศลธรรมที่เกิดขึ้นกลุ้มรุมจิต เช่น นิวรณ์ เป็นต้น

๒. ความเห็นว่า "สัตว์ตายแล้วต้องเกิดอีก" เป็นความเห็นผิด เพราะเขาเชื่อว่า บุคคลคนเดิมตาย ที่ไปเกิดใหม่ก็คนเดิมเกิดใหม่ ความจริงไม่มีสัตว์มีเพียง นามธรรมและรูปธรรม ที่เกิดเพราะปัจจัยเท่านั้น

กิเลสขั้นหยาบ ก็ล่วงออกมาทางกาย ทางวาจา เช่น ฆ่าสัตว์ พูดเท็จ พูดคำหยาบ

กิเลสอย่างกลาง เช่น เวลาเราโกรธใคร เราก็เพียงขุ่นใจ ไม่ล่วงออกมาทางกาย ทางวาจา เป็นอกุศลจิตค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ