พระธรรมเป็นที่พึ่งที่แท้จริง

โดย อาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์

ประธานกรรมการมูลนิธิศึกษาและเผยแพร่พระพุทธศาสนา

สนทนาธรรม ที่บ้านคุณทักษพล – คุณจริยา เจียมวิจิตร ๑๕ สิงหาคม ๒๕๕๘

อ้างอิงจาก

เมตตา (ความเป็นมิตรเป็นเพื่อน) มีจริงๆ ไหม? เป็นเราหรือว่าเป็นอะไร? เป็นธรรม บังคับบัญชาได้ไหม? [บังคับบัญชาไม่ได้] เป็นอนัตตา

ถ้าเข้าใจเมตตา เราก็มีความเป็นเพื่อนกับทุกคนได้ แล้วมีความเป็นเพื่อน อย่างไร? เสมอกันกับเขาเหมือนกันเลย เขาสุข เราสุข เขาทุกข์ เราทุกข์ ไม่มีความรังเกียจ ไม่มีการสูงต่ำ ไม่มีอะไรทั้งสิ้น นั่นคือเป็นเพื่อน ไม่ว่าเขาเป็นใคร ใจของเราสามารถที่จะเป็นมิตรอยู่ตลอดเวลากับเขาได้ เพราะฉะนั้น เป็นธรรมที่เป็นพรหมวิหาร ที่อยู่ของผู้ประเสริฐ คือ เป็นผู้ที่ไม่รังเกียจใครไม่โกรธใคร หรืออะไรก็ตามแต่ เท่าที่จะเป็นไปได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ควรจะระลึก ก็คือว่า ขณะใดก็ตามที่ขุ่นใจใคร ขณะนั้นไม่เมตตาจึงโกรธได้ อยู่ดีๆ ก็โกรธเขาได้ ถ้าไม่มีเชื้อของความโกรธในใจมามากมายจะโกรธเขาไปได้เรื่อยๆ หรือ? เห็นคนนี้ก็ไม่ชอบ เห็นคนนั้นก็ไม่ชอบ โน่นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่ดี ทั้งวัน แล้วอย่างไร? จะไปสวดเมตตาจะไปท่องเมตตา หรืออะไร ก็ไม่ได้มีความเข้าใจอะไรเลยทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น ปัญญาเท่านั้นที่สามารถที่จะเห็นถูกต้องตามความเป็นจริงในทุกอย่าง

เพื่อนโกรธเพื่อนได้ไหม? โกรธขณะไหน ไม่ใช่เพื่อนในขณะนั้น ไม่ว่าเขาเป็นใครโกรธ ใครก็ตาม คนนั้นไม่ใช่เพื่อน ขณะนั้นไม่มีเมตตา

อกุศลสะสมมามากมายมหาศาล พระธรรมเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งที่แท้จริงเมื่อเข้าใจ แล้วก็จะรู้ว่าทุกคำ เป็นประโยชน์มหาศาลจริงๆ ที่สามารถที่จะทำให้สิ่งที่เคยเกิดมากๆ ก็เกิดน้อยลง จนกระทั่งในที่สุดก็สามารถที่จะไม่เกิดอีกเลยได้ในสิ่งที่ไม่ดี

เพราะฉะนั้น เมตตาคงไม่มีปัญหา เป็นเพื่อนได้ทุกกรณี ทุกสถานที่ ทุกบุคคล หวังดีตลอดกาล ว่าอย่างนั้นดีกว่า คือ จะไม่มีเวลาไหนกาลไหนที่เราจะเป็นศัตรูกับใคร ไม่ว่าเขาเป็นใคร เห็นไหม? กว้างออกไปอีก ไม่ว่าเขาเป็นใคร