มหากิริยาจิตและมหัคคตกิริยาจิต

๑. จิตของปุถุชนที่ประกอบด้วยโลภะ ย่อมยึดถือทุกสิ่งทุกอย่างที่นับเนื่องในโลก (โลกียะ) ดังนั้น สภาพจิตของพระอรหันต์ที่เป็นมหากิริยา หรือมหัคคตกิริยา ย่อมเป็นอารมณ์ของโลภะปุถุชนได้ (อยากได้จิตอย่างนั้น)

๒. มหากิริยาจิตและมหัคคตกิริยาจิต ก็จัดเป็นทุกขอริยสัจจ์ เพราะมีตัณหาในกาลก่อนที่จะเป็นพระอรหันต์ จิตเหล่านี้จึงเกิดได้ ฉะนั้น ในชาติต่อไปของผู้ที่ดับตัณหาในชาตินี้ได้ ย่อมไม่มีจิตประเภทใดๆ เกิดขึ้นอีก สำหรับผู้ที่ยังไม่ดับตัณหา (สมุทัย) ในชาตินี้ นามและรูปทั้งหมดที่เกิดในภพต่อไปมีตัณหาเป็นปัจจัยสรุป คือ จิตของพระอรหันต์ในชาติสุดท้ายหรือโลกียจิตของทุกประเภทเกิดขึ้นได้ เพราะยังดับตัณหาไม่ได้ ถ้าชาติที่แล้วดับตัณหาได้แล้วจิตทุกประเภทในชาตินี้ย่อมเกิดขึ้นไม่ได้ ฉะนั้นโลกียจิตทั้งหมด (ทุกขอริยสัจจ์) เกิดเพราะตัณหา

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ