การปรับใจเมื่อสัตว์เลี้ยงที่รักต้องจากไป
บอกตัวเองว่าจะไม่เลี้ยงสัตว์ แล้ว แต่พอเห็น ลูก แมวจร ลูก หมา จร ก็ อดสงสารที่จะปล่อย เค้าโดนรถทับข้างถนนไม่ได้ เก็บมาเลี้ยง จนสุดท้าย เมื่อเค้าป่วย เราก็ ทรมานใจ คือ ถ้าเค้า ตายแบบไม่ทรมาน จะไม่ทุกข์ใจ เมื่อเห็นเค้าป่วย แต่เราไม่สามารถ ช่วยอะไร ได้ก็ เป็นเรื่องที่ หนักใจ ทุกครั้ง
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ตราบใดที่ยังมีกิเลสก็ยังจะต้องมีทุกข์เป็นธรรมดา ไม่ว่าใคร หรือ บุคคลใด ผู้ที่ไม่ทุกข์อีกเลย คือ ผู้ที่ดับกิเลสจนหมดสิ้น เพราะฉะนั้น หนทางที่ถูกที่จะแก้ทุกข์ คือ เข้าใจทุกข์ที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดา อยู่กับความทุกข์ด้วยความเข้าใจ เข้าใจว่าจะต้องทุกข์ วิธีแก้ทุกข์ จะต้องมีปัญญาความเข้าใจถูก ซึ่งปัญญาจะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม จากพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดง
ซึ่งควรพิจารณาความจริงว่า สัตว์แต่ละชีวิตก็มีกรรมเป็นของๆ ตน สัตว์ตายหรือใครจะตายก็เพราะกรรมของตนเอง ไม่มีใครจะสามารถทำให้ใครตายได้ เมื่อสัตว์เกิด สุนัขเกิด ก็มาด้วยกรรมของสัตว์นั้นเอง และ เมื่อตายก็ตายด้วยกรรมของสัตว์ ต่างคนต่างมา ต่างคนก็ต่างไป ที่สำคัญที่สุด เมื่อสัตว์ตายแล้วก็ต้องเกิดทันที
เพราะฉะนั้น สุนัขที่ตายไปแล้ว ก็เกิดแล้ว เขาก็อาจเกิดในสถานที่ดีๆ ควรจะเศร้าโศก ถึงสัตว์ สุนัข ที่ไปในสถานที่ หรือ เกิดในที่ดีแล้วหรือไม่
หากจะเศร้าโศกถึงสัตว์ที่จากไป ก็ควรคิดถึงตนเองที่จะต้องจากไป ดังเช่นสัตว์นั้น ควรที่จะไม่ประมาทในชีวิต ที่จะศึกษาธรรม อบรมปัญญา ในช่วงเวลาที่มีชีวิตที่เหลือน้อย ความตายก็ใกล้มาทุกขณะ ความตายของผู้อื่น ย่อมเป็นเครื่องเตือนให้น้อมเข้ามาในตนว่า ควรใช้ชีวิตที่ไม่ประมาท สิ่งที่ติดตัวไปได้ คือ ความดีและความไม่ดี แต่สิ่งที่เป็นที่พึ่ง คือ กุศล บุญที่กระทำ และสัตว์หรือญาติที่เสียชีวิตไป สิ่งที่เป็นประโยชน์กับเขา คือ ไม่ใช่ความเศร้าโศกของเรา แต่ คือ การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลไปให้ ซึ่งจะเป็นประโยชน์กับผู้รับ คือ ผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ครับ
เชิญคลิกอ่านที่นี่ ครับ
ขับรถชนสุนัข ไม่หยุดรถให้คนตาบอดข้ามถนนในที่จราจรหนาแน่น
ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหนตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
เมื่อมีการเกิด ก็มีการตายเป็นธรรมดา ไม่ว่าจะเป็นใครทั้งสิ้น ขึ้นอยู่กับว่าจะเร็วหรือช้าเท่านั้นเอง เพราะเป็นธรรมที่เกิดเพราะเหตุปัจจัยไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น สัตว์โลกมีกรรม เป็นของของตน แต่ละชีวิตก็เป็นไปตามกรรมของตน
ความทุกข์ เศร้าโศกเสียใจ เป็นเรื่องของบุคคลผู้ที่มีกิเลส ซึ่งเป็นธรรมที่มีจริงๆ ที่เกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใครทั้งสิ้น
ที่พึ่งที่แท้จริง คือ ปัญญาความเข้าใจถูกเห็นถูก ซึ่งต้องเริ่มต้นที่การฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ ค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกในความเป็นจริงของธรรม ที่ไม่ใช่เรา ไปทีละเล็กทีละน้อย ขณะที่เข้าใจถูก ขณะนั้น ไม่เศร้าโศกเสียใจเลย ก็ขอให้มีความมั่นคงที่จะสะสมความดีและมีโอกาสที่จะได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญาต่อไป เพราะจะเป็นที่พึ่งในชีวิตอย่างแท้จริง ครับ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...