ตราบใดยังต้องการอยู่ ไม่มีทางที่จะรู้ได้เลย

เพราะสะสมความไม่รู้ไว้เยอะมากๆ และเนิ่นนานมามากๆ

ศึกษาธรรม เหมือนกินข้าว (กินเพื่ออยู่ไม่ใช่อยู่เพื่อกิน) ไม่ต้องรีบกิน เพื่อจะแข่งกับใคร กินไปเรื่อยๆ ตามปกติ เดี่ยวก็อิ่มเอง (เมื่อเหตุสมควรกับผล) เพราะถ้าสะสมเหตุไว้แล้วยังไง ชาติหน้า หรือชาติไหนๆ ก็ต้องมีบุญ ได้ศึกษาพระสัทธรรมอีก

ต้องฟังธรรมะ จนกว่าจะไม่คิดปฏิบัติ หรือต้องการผล เพราะว่าเรื่องของธรรมะเป็นเรื่องของการขัดเกลา รู้แล้วละ ไม่ใช่รู้แล้วต้องการ อย่าลืมว่า ตัณหา มานะ ทิฏฐิ เป็นธรรมะเครื่องเนิ่นช้าค่ะ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ