ไม่รู้ จึงเป็นเรา

* สภาพธรรม คือสิ่งที่มีจริงตามความเป็นจริง เพราะมีสภาวะ มีลักษณะของธรรมนั้นๆ จริงๆ เปลี่ยนไม่ได้

* ตลอดชีวิตในทุกภพชาติ ก็เป็นเพียงสภาพธรรมแต่ละอย่างที่แสนสั้น ซึ่งเกิดจากเหตุปัจจัยแล้วก็ดับไป จึงไม่มีเราเลย เช่น เห็นเป็นสภาพธรรมอย่างหนึ่ง ที่เกิดขึ้นเห็นสิ่งที่ปรากฏทางตา (สี) แล้วก็ดับไป ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบกาย คิดนึก ก็เกิดขึ้นรู้สิ่งที่ปรากฏในแต่ละทาง ทีละขณะ แล้วก็ดับไปอย่างรวดเร็ว แต่การเกิดดับสืบต่อ และสลับกันอย่างรวดเร็วของสภาพธรรมแต่ละอย่าง จึงทำให้เป็นนิมิต (เครื่องหมาย) บัญญัติ เรื่องราวต่างๆ ซึ่งเมื่อไม่รู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง ก็ยึดถือว่าเป็นตัวตน คน สัตว์ สิ่งต่างๆ

* เมื่อไม่รู้ในความเป็นสภาพธรรมที่ไม่เที่ยง เพราะเกิดดับ และยึดถือสภาพธรรมแต่ละอย่างรวมๆ กันว่า เป็นตัวตน เป็นเรา ของเรา ที่เที่ยง ที่ยั่งยืน จึงต้องประสบกับความทุกข์ ความเศร้าโศก เสียใจ ในความแปรปรวนของสิ่งที่ยึดถือนั้น

* พระธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น ที่จะเกื้อกูลให้ผู้ฟังด้วยดี ได้เข้าใจสภาพธรรมตามความเป็นจริงที่กำลังปรากฏทีละหนึ่งในขณะนี้ ตั้งแต่ขั้นการฟัง จนสามารถจะประจักษ์แจ้งในความเกิดขึ้นและดับไปของสภาพธรรมที่ปรากฏเดี๋ยวนี้ตามความเป็นจริง

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม