ถ้ามีผู้แย้งว่ารู้แล้วว่ารูปและนามไม่เที่ยง จะต้องเสียเวลาศึกษาอีกทำไม
ส่วนใหญ่ผู้ที่ได้ศึกษาธรรมะมาบ้าง ก็รู้แล้วว่ารูปและนามไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวตน เหตุใดจึงต้องมาศึกษาจิตเจตสิกและรูปอีกมากมาย เอาเวลาไปฝึกจิตให้สงบเป็นอุปจารสมาธิไม่ดีกว่าหรือ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สิ่งที่มีจริงหรือธรรม นั้น ละเอียดลึกซึ้งอย่างยิ่ง แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เมื่อได้ตรัสรู้แล้ว พระองค์ก็ได้ตรัสว่า ธรรม ละเอียด ลึกซึ้ง รู้ได้ยาก เพราะฉะนั้น พระองค์จึงทรงแสดงพระธรรม โดยละเอียด โดยประการทั้งปวง โดยนัยประการต่างๆ ตลอด ๔๕ พรรษา เพื่อประโยชน์แก่ผู้ฟัง จะได้เข้าใจอย่างถูกต้องตามความเป็นจริง สำหรับบุคคลผู้เห็นประโยชน์ของพระธรรม จะไม่ประมาทพระธรรมว่าง่าย และไม่ไปแสวงหาหนทางอื่น เพราะหนทางอื่น ไม่สามารถทำให้ความเข้าใจถูกเห็นถูกเจริญขึ้นได้เลย หรือ แม้แต่การอบรมเจริญความสงบของจิต ที่เป็นสมถภาวนา ถ้าไม่มีความเข้าใจถูกต้อง ก็ไม่ใช่สมถภาวนา หรือ แม้ถ้าถูกต้อง การอบรมเจริญสมถภาวนา ก็ไม่ใช่หนทางที่เป็นไปเพื่อการดับกิเลสแต่อย่างใด เพียงแต่ข่มกิเลสไว้ได้เท่านั้น ดังนั้น ไม่ว่าใครจะกล่าวอย่างไร ก็เป็นไปตามการสะสมของแต่ละบุคคล ห้ามไม่ได้ แต่สำหรับบุคคลผู้เห็นประโยชน์ของพระธรรมแล้ว รู้เลยว่า ความไม่รู้มีมาก ความเข้าใจถูกเห็นถูกยังมีน้อย ก็ยิ่งมีความจริงใจมั่นคงในการฟังการศึกษาด้วยความเคารพอย่างยิ่ง เพื่อสะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกยิ่งขึ้นต่อไป ครับ
ขอเชิญศึกษาเพิ่มเติมจากคำบรรยายของท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ
ธรรมะคือสิ่งที่มีจริง
รูปธรรม - นามธรรม
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...
ตามการศึกษารู้ว่ารูปและนามไม่เที่ยง แต่ยังไม่ได้เข้าถึงตัวจริงของธรรมะจริงๆ ที่มีขณะนี้ ต้องสะสมการฟังธรรมแล้วเข้าใจ และคุณความดีนานนับชาติไม่ถ้วน กว่าจะถึงสภาพธรรมที่ไม่ใช่เราค่ะ
ขอเชิญศึกษาพระธรรม...
รวมลิงก์เมนูต่างๆ ในเว็บไซต์
การที่ได้มีโอกาสศึกษาพระธรรม ฟังพระธรรม ทำให้มีความเข้าใจตามความเป็นจริงว่า ทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นเพียงสิ่งที่ปรากฏแล้วก็หมดไป ไม่ว่าจะเป็นทางตา ทางหูทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ จิตทุกขณะเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป หมดไป ไม่มีอะไรเหลือเลยจริงๆ จากภพหนึ่งไปอีกภพหนึ่ง ดังนั้น เมื่อเป็นเช่นนี้ สิ่งที่ควรสั่งสมไปทุกภพทุกชาติ นั่นก็คือ กุศล (รวมถึงการอบรมเจริญปัญญา ในชีวิตประจำวันด้วย)