พระยิ้มเห็นฟันผิดพระธรรมวินัยไหมครับ

พอดีพ่อผมอ่านหนังสือพิมพ์มติชนแล้วก็ไปเห็นคอลัมน์ที่เป็นพระให้พรและพระธรรมเทศนาเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบเป็นคมธรรม คติธรรมของท่าน แล้วก็ได้เห็นรูปพระองค์นั้นท่านมีท่าทางบางอย่างไม่น่าเลื่อมใสจากในรูป พ่อก็เรียกผม มาดูนี่สิ ผมก็ไปดู ก็มีลายสักที่แขนแล้วก็ท่านยิ้มแบบเห็นฟัน ก็เลยประมาณว่าดูแล้วไม่ค่อยน่าเลื่อมใส คุณพ่อก็ได้ถามความเห็นผมว่าผมคิดเห็นยังไง ผมเลยบอกว่า สิ่งที่เราเห็นด้วยตาอาจเป็นเพียงเปลือกนอก แก่นแท้ต้องวัดกันที่จิตใจ เข้าถึงพระธรรมแค่ไหน เข้าใจธรรมะแค่ไหน เพราะพระอรหันต์ทั้งหลายท่านก็ยังยิ้มแต่เป็นแบบกิริยาจิต  แต่ในขณะที่พ่อผมเห็นว่า สิ่งที่ผมพูดก็อาจจะจริง แต่เมื่อบวชอยู่ในเพศของบรรพชิตก็ควรมีกิริยาที่สำรวม การที่ยิ้มหัวเราะออกมาเห็นฟันแบบกิริยาของคนทั่วไปที่ไม่ใช่บรรพชิตนั้นอาจเป็นสิ่งไม่เหมาะไม่ควร อาจไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใส ผมจึงอดสงสัยไม่ได้ ต้องมองผ่านหลักพระธรรมวินัยที่พระพุทธเจ้าบัญญัติไว้ หากว่าคิดเอาเอง ตัดสินเอาเอง ก็อาจผิดได้ และอาจเป็นการผิดอกุศลกรรมบถ 10 ในเรื่องของการปรามาส ผมก็กลัวจะเป็นการปรามาสพระโดยไม่รู้ตัว ก็กลัวบาปเหมือนกัน แต่เพราะความสงสัยจึงอดไม่ได้ที่จะยกประเด็นนี้ขึ้นถาม ขอให้ท่านอาจารย์ช่วยตอบตามหลักพระธรรมวินัยด้วยครับว่า การที่พระยิ้มเห็นฟัน มีลายสักที่แขน เป็นสิ่งที่ผิดหลักธรรมหลักวินัยหรือไม่ เป็นผู้ที่ควรแก่การเลื่อมใสหรือไม่ ขอท่านอาจารย์โปรดชี้แนะโดยหลักพระวินัยด้วยครับ หากความสังสัยของผมเป็นการประมาทปรามาส เป็นการผิดต่ออกุศลกรรมบถ 10 ผมต้องขอขมาและขออโหสิกรรมด้วยครับ