ให้นั่งสมาธิ เมื่อยจริงๆ ครับ ตั้งแต่เช้ายันเย็น

หลังจากที่กลับมาแล้ว ปัญญารู้อะไร ความสงสัย เป็นปัญญาไหม เมื่อเป็นเช่นนั้น ควรกลับไปนั่งอีกไหม

นอกจากได้เมื่อยแล้ว ยังได้ความเห็นผิด (ถ้าเชื่อตาม) ควรศึกษาธรรมให้เข้าใจดีกว่านะ

ตามที่น้องกอล์ฟบอกเล่ามา...ถ้าในขณะที่นั่ง น้องกอล์ฟ มีความเห็นถูก เข้าใจถูกต้องตามความเป็นจริง เห็นโทษของอกุศล จึงทำกุศล โดยไม่ติดยึดว่า ต้องเป็นไปตามรูปแบบ หรือแพทเทอร์นใดๆ และไม่ได้หวังผลอะไร ถ้าเทียบเคียงกับสิ่งที่ พระพุทธเจ้าสอนแล้ว ขณะนั้นน้องกอล์ฟ ก็ต้องเป็นการเจริญกุศลที่ประกอบด้วยความเห็นถูกครับ แต่ถ้าขณะนั้นไม่รู้อะไร ไม่เข้าใจอะไร ที่ถูกต้องตามความเป็นจริง คือรู้ว่าสิ่งนี้เป็นสภาพรู้ สิ่งนี้เป็นสภาพไม่รู้ เช่น ร่างกายเป็นสภาพที่ไม่รู้เมื่อยเป็นรูปธรรม ส่วนที่รู้เมื่อยเป็นจิตใจ ซึ่งเป็นนามธรรม ถ้าไม่ได้รู้อย่างนี้ ก็ไม่ได้เป็นการเจริญกุศล สมาธินั้น ก็เป็นสมาธิที่ไม่เป็นไปเพื่อการรู้ธรรม แต่เป็นไปด้วยความไม่รู้ ก็ทั้งเมื่อยทั้งไม่รู้ความจริงอะไรเลยครับ คนที่จะตอบคำถามได้ดีที่สุดว่ารู้อะไร ก็คือน้องกอล์ฟเองนะครับ หลักของการที่จะตอบได้ก็คือ ความเข้าใจธรรมที่ถูกต้องซะก่อน ดังนั้น น้องกอล์ฟจึงต้องทำการบ้าน ที่สำคัญคือ ๑. ธรรมคืออะไร แบ่งเป็นประเภทใหญ่ๆ ได้กี่ประเภท คืออะไรบ้าง แตกต่างกันอย่างไร? ๒. กุศลคืออะไร อกุศลคืออะไร ต่างกันตรงไหนอย่างไร? และขอแถมข้อมูลให้เพิ่มเติมอีกนิดคือ สมาธิ เกิดขึ้นกับจิตทุกขณะ ไม่ต้องไปทำก็มีเองอยู่แล้ว ส่วนการที่จะมีสภาพ ที่เป็นสมาธิต่อเนื่องนานๆ หรือไม่นั้น เป็นอีกเรื่องหนึ่ง และที่สำคัญสมาธิ ถ้าเกิดกับความไม่รู้อะไร คือไม่ได้เป็นไปในกุศล ขยายได้ว่าเป็นไปในการให้ (ทาน) เป็นไปในการงดเว้นกายวาจาที่ทุจริต (ศีล) และไม่ได้เป็นไปในความเห็นถูกตามความเป็นจริง (ภาวนา) ขณะนั้นชื่อว่า มิจฉาสมาธิคือ เป็นสมาธิที่เป็นอกุศล (ไม่ดีงาม ไม่เป็นประโยชน์) ไม่ทำให้ปัญญาเจริญขึ้นครับ (นี่เฉลยข้อ ๒ ให้น้องกอล์ฟด้วยแล้วนะครับ อนุญาตให้ลอกมาได้ตามที่เข้าใจครับ) ขอแสดงความยินดี = ขออนุโมทนา ที่น้องกอล์ฟมีจิตที่เป็นกุศล คือเป็นไปเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้อง ตรงตามความจริง ส่วนที่เข้าใจไม่ถูก พี่ก็ไม่อนุโมทนา คือไม่ยินดีด้วยครับ จะรอคำตอบการบ้านจากน้องกอล์ฟนะครับ ขออนุโมทนาอีกที

ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นครับ (นี่เป็นปัญหา ที่ผมสงสัยมาแต่เล็กแล้วละครับ)

ยินดีในกุศลจิตค่ะ