การไม่ถูกชะตาคนบางคนที่เรายังไม่รู้จักเขาดีพอ
เชื่อว่า คนส่วนใหญ่น่าจะเคยรู้สึกแบบนี้นะค่ะ คือ เกิดความรู้สึกไม่ถูกชะตากับคนบางคนทั้งที่ไม่รู้จักเขาดีพอ แค่เห็นครั้งแรกก็ไม่ชอบ ความรู้สึกนี้เกิดจากอะไรคะเรื่องนี้เคยเป็นหัวข้อสนทนา ในหมู่เพื่อนดิฉันมาแล้ว ส่วนใหญ่ล้วนให้เหตุผลว่า เกิดจาก เมื่อในอดีตชาติ เคยไปทำไม่ดีกับเขาไว้ผลกรรมก็เลยตามทันในชาตินี้ ความจริงเป็นเช่นไร รบกวนให้ท่านผู้รู้ช่วยตอบข้อสงสัยนี้ด้วยค่ะ
การที่เราพบเห็นใครบางคน บางครั้งอาจชอบหรือไม่ชอบ ตั้งแต่เห็นครั้งแรก อาจมีเหตุจากหลายสาเหตุ คือ ส่วนหนึ่งอาจมาจากกิริยาท่าทาง รูปร่าง หน้าตาการแต่งตัวของคนนั้นก็ได้ อีกส่วนหนึ่งอาจมีสาเหตุจากอดีตชาติเคยเกื้อกูล หรือเคยทำทุกข์ความเดือดร้อนความเสียหายแก่เรามาก่อนก็ได้ สรุปคือมีหลายสาเหตุ แต่ไม่ใช่ผลของกรรมอย่างที่กล่าวมา
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๓ - หน้าที่ 453
"ใจย่อมจดจ่อ แม้จิตก็เลื่อมใสในบุคคลใด, เขาย่อมสนิทสนมในบุคคลแม้นั้น ซึ่งตนไม่เคยเห็น โดยแท้ ความรักนั้นย่อมเกิด เพราะอาศัยเหตุ ๒ ประการอย่างนี้ คือ เพราะการอยู่ร่วมกันในกาลก่อน ๑ เพราะการเกื้อกูลกันในปัจจุบัน ๑ เปรียบเหมือน ดอกบัวเกิดในน้ำได้ (เพราะอาศัยเปือกตมและน้ำ) ฉะนั้น"
การไม่ถูกชะตากัน มี 2 สาเหตุ
1. มาจากกิเลสของเราเอง เช่น ไม่ชอบกิริยาท่าทางชองเขา ไม่ชอบหน้าตาของเขา หรือนิสัยเขา
2. ในอดีตเคยมีเวรต่อกัน เช่น พระเทวทัต เกิดมาทุกชาติก็จองเวรกับพระพุทธเจ้า เป็น ต้น
อาจจะเป็นเพราะว่าบางคนมีบุคลิกลักษณะทางกาย และใจที่ไม่ตรงกับความรู้สึกของเราไม่ตรงกับนิสัยของเรา เราจึงไม่ชอบในบุคลนั้น คนเราเข้ากันได้โดยธาตุ คือมีนิสัยคล้ายกัน ก็ทำให้คบกันได้ ชอบพอกันในบางครั้งอาจจะมองเผินๆ ภายนอกอาจยังไม่ชอบเสียที่เดียว แต่พอเรียนรู้นิสัยกันนานๆ กลับเปลี่ยนความรู้สึกไปเลยก็ได้ ทั้งนี้อาจเกิดจากองค์ประกอบหลายอย่าง แต่ที่แน่ๆ เกิดจากพื้นฐานของจิตของแต่ละบุคคลที่สั่งสมมา (จริต) ในด้านนั้นๆ ที่พอจะให้เกลียดหรือชอบ ในกิริยาท่าทาง คำพูดนิสัย แต่ก็ไม่เป็นไรครับ เพราะสภาวะจิตของแต่ละบุคคลนั้นย่อมแตกต่างกันออกไปต่างๆ ขอเพียงเราเข้าใจว่าสภาวะจิตหรือการแสดงออกนั้นๆ ย่อมมาจากเหตุๆ นั้นก็ตกอยู่ในสภาพไม่เที่ยง มาจากเหตุ อื่นๆ อีก สืบๆ กันมาครับ เมื่อเป็นเช่นนี้เราไม่ควรยึดมั่นในสิ่งที่ปรากฎครับ จะได้ไม่มีทุกข์ จะทำให้อยู่ด้วยความมีสติและปัญญา ครับ
เรียนพี่ชุมพรค่ะ อยากทราบเรื่องที่พระพุทธเจ้ารักพระราหุลเท่ากับพระเทวทัตค่ะ ในพระไตรปิฏกทรงแสดงไว้อย่างไรคะ
ขอบพระคุณค่ะ
ไม่ควรใช้คำว่ารักนะครับ เพราะพระพุทธเจ้ากำจัดโลภ โกรธ หลง ได้แล้ว เป็นผู้ไม่มี ความรักแล้ว
อบรมปัญญาให้เข้าใจความจริง จะเป็นประโยชน์ทั้งชาตินี้ และชาติต่อๆ ไป กุศลที่ทำได้เสมอๆ คือ การฟังพระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง มีคุณค่ามหาศาลสำหรับชีวิตที่ต้องเดินทางต่อไป อีกแสนไกล และกันดาร
ขอเชิญศึกษาพระธรรม...
รวมลิงก์เมนูต่างๆ ในเว็บไซต์