เรื่องการ โลภที่ดิน เขตแดนรั้วบ้าน และไร่สวน
ขอกราบสวัสดีครับ พี่ๆ ที่เคารพ (ผมจะใช้ภาษาไม่เป็นทางการ) ที่อยากระบาย และอยากได้ข้อคิดทางธรรม กับการใช้ชีวิตประจำวัน ด้วยเรื่อง การถือที่ดินครอบครอง ของแต่ละบ้าน เข้าเรื่องเลยละกันครับ
คือ ว่าพ่อผม แก่เป็นคนไม่ยอมคน อะครับ เพราะเขตแดนที่บ้านผม มันติดกับเพื่อนบ้านอีกคน นึง ซึ่งไม่มีรั้วกั้น เลย ตั้งแต่ผมเกิด แต่อยู่มาวัน นึงพ่อก็อยากล้อมรั้วขึ้นมา แต่ไม่ได้บอกเพื่อนบ้าน แต่แก่ก็ทำจนเสร็จ จนเพื่อนบ้านมาเห็น เข้า ก็เกิดการทะเลาะวิวาทกัน ว่าแก่น่ะ รุกล้ำเขตแดนทำไม แต่พ่อผม ก็ไม่ยอม ว่าที่ตรงนี้น่ะไม่ใช่ของแก่ ทุกคนเขาก็รู้กัน ทีนี้ก็เถียงกันโดยใช้อารมณ์ ข่มกัน ผมกับแม่ก็ได้แต่ห้ามปราม พ่อ ว่าช่างเขาเถอะ เขาอยากได้ก็ยกให้เขาไปเสีย จะได้ไม่เป็นเวรเป็นกรรมต่อกัน แต่อยากจะบอกว่า สองคนผัวเมียนั่น ปากร้ายมาก เถียงจนพ่อผม ร้องไห้ เรื่องนี้ควรแก้ไขยังไงดี ครับ เพราะที่ดินส่วนนั้น ไม่มีใครสามารถ ออกใบครอบครองที่ดินได้ เพราะที่ดินส่วนนั้น เป็นที่ดินของหลวง เรื่องมันก็มีประมาณนี้
ใคร่ขอถามท่านผู้รู้ครับ ถ้าเป็นขอคิดทางธรรม ควรจะยอมเพื่อนบ้านมั้ยครับ ขอบคุณครับ (อยากระบายมากๆ ครับ)
ควรกระทำสิ่งที่ถูกต้องเหมาะสมด้วยการให้เจ้าหน้าที่ที่ดินหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในเรื่องนี้พิจารณาตัดสิน การโต้เถียงไปมา การทะเลาะไม่เกิดประโยชน์มีแต่มากไปด้วยเวร จึงควรเมตตาและแก้ปัญหาให้ถูกต้อง ตามที่กล่าวมาครับ ขออนุโมทนา
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
แม้ว่าจะยังมีความติดข้องต้องการ แต่ถ้าไม่ได้ทำในสิ่งที่ผิดเป็นอกุศลกรรม ก็จะไม่เป็นเหตุให้เกิดความเดือดร้อนใจในภายหลัง ปัญญาจะนำไปในกิจทั้งปวงที่เป็นกุศล ทำให้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง เป็นกุศลธรรม ไม่นำพาไปในทางที่ผิด ครับ
...อนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...
เป็นเรื่องของกิเลสที่สะสมมา กิเลสเกิดกับใครก็ให้โทษตัวเองและคนอื่นด้วย ความติดข้องนำมาซึ่งความทุกข์และปัญหา หนทางเดียวที่จะละความติดข้องคือการอบรมปัญญา การฟังธรรมจนกว่าจะเข้าถึงสภาพธรรมที่ไม่ใช่สัตว์บุคคลตัวตน ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องราวเป็นบัญญญัติเป็นธรรมไม่ใช่เราค่ะ