ว่าด้วยโยนิโสมนสิการได้บรรลุผลสูงสุด [ปฐมเสขสูตร]

[เล่มที่ 45] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตก เล่ม ๑ ภาค ๔ - หนาที่ 115

๖. ปฐมเสขสูตร

วาดวยโยนิโสมนสิการไดบรรลุผลสูงสุด

[๑๙๔] จริงอยู พระสูตรนี้พระผูมีพระภาคเจาตรัสแลว พระสูตรนี้ พระผูมีพระภาคเจาผูเปนพระอรหันตตรัสแลว เพราะเหตุนั้น ขาพเจาไดสดับ มาแลววา ดูกอนภิกษุทั้งหลาย เมื่อภิกษุผูเปนเสขะยังไมบรรลุอรหัตตผล ปรารถนาความเกษมจากโยคะอันยอดเยี่ยมอยู เราไมพิจารณาเห็นแมเหตุอันหนึ่ง อยางอื่น กระทําเหตุที่มี ณ ภายในวามีอุปการะมาก เหมือนโยนิโสมนสิการ นี้เลย ดูกอนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุมนสิการโดยแยบคาย ยอมละอกุศลเสียได ยอมเจริญกุศลใหเกิดมี.

พระผูมีพระภาคเจาไดตรัสเนื้อความนี้แลว ในพระสูตรนั้น พระผูมีพระภาคเจาตรัสคาถาประพันธดังนี้วา

ธรรมอยางอื่นอันมีอุปการะมากเพื่อ บรรลุประโยชนอันสูงสุด แหงภิกษุผูเปน พระเสขะ เหมือนโยนิโสมนสิการ ไมมี เลย ภิกษุเริ่มตั้งไวซึ่งมนสิการโดยแยบ- คาย พึงบรรลุนิพพานอันเปนที่สิ้นไปแหง ทุกขได

เนื้อความแมนี้พระผูมีพระภาคเจาตรัสแลว เพราะฉะนั้น ขาพเจาได สดับมาแลว ฉะนั้นแล

จบปฐมเสขสูตรที่ ๖