ดิฉันศึกษาพระธรรมคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า

กุศลทุกประการเป็นเหตุของวิบากที่ดี สิ่งที่ดีที่น่าปรารถนา ความสุขทั้งหมดเกิดจากบุญกุศลที่ได้กระทำไว้แล้ว ดังนั้น กุศลทุกประการควรเจริญควรกระทำเมื่อมีโอกาส เพราะในวันหนึ่งๆ โดยมากสภาพจิตของเราจะเป็นอกุศล เมื่อมีโอกาสกระทำทาน ควรทำให้ตามสมควรจะน้อยหรือมากก็ควรให้ การไม่ให้เลยไม่สมควรการให้ทานจะเป็นเหตุให้มีโภคทรัพย์ การสะสมการเว้นจากทุจริต ทางกาย ทางวาจา คือ การรักษาศีล เป็นสิ่งที่ดี เป็นการสะสมอุปนิสัยที่ดี ศีลเป็นบารมีหนึ่งที่จะทำให้เราถึงฝั่งได้ สังสารวัฏฏ์ยังมีอีกยาวไกล การสะสมเสบียงเพื่อความสะดวกในการเดินทางอันยาวไกลนี้เป็นสิ่งที่ควรกระทำ ถ้าหากชาติหน้าต่อไปเราจะเป็นคนที่มีเพียงปัญญา แต่ไม่มีทรัพย์ การดำเนินชีวิตย่อมลำบากกว่าผู้ที่มีทรัพย์และมีปัญญาด้วยสรุป คือ ควรเจริญกุศลทุกประการเมื่อมีโอกาส ทานเล็กน้อยๆ หยอดตามตู้รับบริจาคก็ได้ กาย วาจาที่ไม่ดีควรเว้น ควรฟังพระธรรมเพื่ออบรมเจริญปัญญา ควรศึกษาสภาพธรรมที่กำลังปรากฏเพื่อการรู้ตามเป็นจริง

ขออนุโมทนาค่ะ

ผิดกับผมเลย ไม่เคยตักบาตรมาหลายปี ไม่เคยเข้าวัดทำบุญกุศล กะว่าจะรอไว้ตอนแก่ก่อนค่อยเข้าวัด แต่พอยิ่งฟังธรรมะจากท่านอาจารย์สุจินต์ ก็ยิ่งรู้สึกถึงความน่ากลัวของอกุศล ยิ่งเห็นโทษของอกุศล ก็ยิ่งเร่งขวนขวายทำบุญกุศลไว้ทุกหนทุกทางที่มีโอกาสจะทำได้โดยไม่เลือก และไม่ยอมพลาดโอกาสนั้น แม้จะทำเพียงครั้งละนิดละหน่อยตามกำลังปัจจัยที่มี อย่างตักบาตรไม่เคยทำมาหลายปี แต่มาเมื่อปลายปี ลองเอ่ยปากชวนแม่เป็นครั้งแรกในชีวิตให้ไปทำบุญมหาสังฆทานกับพระสงฆ์ จำนวน ๗๗๙ รูป ที่มาปฏิบัติธรรมเจริญวิปัสสนาที่สวนเวฬุวัน พุทธมณฑล แม่ก็ดีใจใหญ่ ช่วยกันเลือกซื้อหาของมาใส่บาตร ทำกับข้าวใส่บาตร ดูแกมีความสุขใหญ่ ผมเองก็มีความสุขปิติจนล้นออกมาหลั่งเป็นน้ำตาตอนที่ตักบาตรพระและฟังธรรม แม่นี่ยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบเลย เที่ยวพูดคุยกับคนโน้นคนนี้ว่าลูกชายชวนมาทำบุญ กลับมาแล้วก็ยังดูแกมีความสุขอิ่มเอิบใจไปหลายวัน ส่วนผมเองพอกลับมาถึงบ้าน ก็รีบบอกแม่ทันทีว่าต้องรีบกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลไปให้แก่พ่อทันที เพราะตอนอยู่วัดนั้นไม่มีน้ำกรวดเลย อุทิศส่วนกุศลด้วยใจไปก่อน

และผมตั้งใจว่าจะหาโอกาสไปทำบุญกุศลเช่นนี้เรื่อยๆ บ่อยๆ ทำทุกหนทางทุกวิธีเท่าที่จะทำได้และเท่าที่จะมีโอกาส เพราะท่านอาจารย์สุจินต์บอกว่า "กุศลนั้นทำเท่าไหร่ก็ไม่พอ แต่อกุศลแม้เพียงน้อยนิดก็พึงเห็นความน่ากลัว" ที่ผมทำนั้น ไม่ได้หวังถึงสวรรค์เท่าไหร่ เพียงแค่อยากหนีนรกเท่านั้น กลัวนรกอย่างเดียว

ขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาทุกท่านนะค่ะที่ชี้แนะค่ะ

อบรมบารมีในชีวิตประจำวัน ไม่มีการเลือกว่าจะทำกุศลนั้น กุศลนี้ เป็นไปตามเหตุปัจจัยที่ได้สะสมมา ทุกคนก็รู้ว่ากุศลควรอบรมเจริญ แต่มีเหตุปัจจัยที่จะให้เกิดหรือเปล่า ดังนั้น จึงไม่ใช่ตัวตนที่จะทำด้วยความต้องการกุศล แต่เข้าใจว่ากุศลทุกอย่างเป็นสิ่งที่ดี และต้องมีเหตุปัจจัยให้เกิด เมื่อมีปัญญามากขึ้นกุศลขั้นต่างๆ ก็เจริญมากขึ้นตามเหตุปัจจัย ก็คือปัญญานั่นเอง แต่ต้องไม่ลืมว่ากุศลใดที่สามารถดับกิเลสได้คือ การอบรมเจริญสติปัฏฐาน เข้าใจสภาพธัมมะที่มีในขณะนี้

ขออนุโมทนาครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ