การรักษาจิตไม่ใช่ตัวเราจะรักษา แต่ต้องเป็นปัญญา

อย่าลืมสัจญาณ ข้อความบางตอนมีว่า การรักษาจิต ไม่ใช่ตัวเราจะรักษาแต่ต้องเป็นปัญญาที่มีความเห็นถูกในมรรค เพราะว่า เรื่องของอริยสัจจ์สี่จะเป็นไปไม่ได้เลย ถ้าไม่มีสัจจญาณ สัจจญาณ คือ ความรู้จริงๆ ที่มั่นคงในอริยสัจจ์สี่ว่า หนทางนี้คืออย่างนี้ ลักษณะของสภาพธรรมปรากฎอย่างนี้แข็งอย่างนี้ เสียงอย่างนี้ สัมปชัญญะคืออย่างนี้ คือ เพียงระลึกที่ลักษณะของสภาพธรรมซึ่งเกิดปรากฎแล้วหมดไป ถ้ามีความเป็นตัวตนแทรกคั่น ก็มีการที่จะพยายามละ มีความมั่นคงในสัจจญาณว่า ต้องเป็นสภาพธรรมที่กำลังปรากฎในขณะนี้