ประสบการณ์ของผมที่ล่วงศีล

เรื่องน่าละอายแต่เป็นประโยชน์กับผู้อื่น

เรื่องที่จะเล่าให้เพื่อนๆ ฟังจะทำให้เห็นถึงกำลังของอกุศล โทษของกาม และ ความเป็นปุถุชน เพื่อเป็นอุทาหรณ์ ตราบใดที่ยังมีกิเลสก็สามารถทำทุจริตต่างๆ ได้ เมื่อประมาณเกือบ 10 ปีที่แล้ว ตอนเรียนอยู่ ชอบเพื่อนด้วยกัน เขาไม่ชอบผมหรอก เขาชอบเพื่อนผม ผมจึงพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้เขารักเรา แต่ที่สำคัญด้วยวิธี ทุจริตทางกาย วาจา เช่น ตอนนั้น อายุ 21 ปี ต้องไปเกณฑ์ทหาร ตัวเองตอนนั้นตัว เล็กมาก เลยไม่ต้องเป็นแต่ก็โกหกว่าถูกเกณฑ์ เพื่อเรียกร้องความสนใจ เมื่อโกหก แล้วก็ต้องให้แนบเนียนต่อไป จึงมีการจัดเลี้ยงอำลา (กิเลสแนบเนียนมาก) เมื่อมีการ เลี้ยงก็มีการดื่มสุรา ทั้งที่ไม่เคยดื่ม แต่เพื่อความสมจริงก็เลยล่วงศีลข้อ 5 อีก ซึ่งแสดง ให้เห็นว่าเมื่อมีเหตุปัจจัยพร้อม กิเลสที่เป็นอนุสัยที่มีอยู่เต็มที่นอนเนื่องอยู่ ก็สามารถ ล่วงออกมาทางกายและวาจาได้เสมอ

ดังนั้น อย่าประมาทเด็ดขาด และจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป 1 ปี ก็จึงได้มีโอกาส ได้ฟังธัมมะ ท่านอ.สุจินต์ ครับ

ดังนั้น อยากจะแนะนำเพื่อนๆ ว่า การศึกษาธัมมะไม่ใช่การรู้ชื่อรู้เรื่องราวเยอะแต่ เป็นเรื่องของการน้อมประพฤติปฏิบัติตาม เพื่อขัดเกลากิเลส นี่คือจุดประสงค์ที่ถูกต้อง ขอเสนอแนะเพื่อนๆ ที่ชอบรู้ชื่อเยอะ หรือสนใจแต่สติปัฏฐานเท่านั้นผมแนะ นำให้ลองฟัง แผ่นบารมีในชีวิตประจำวันของมูลนิธิครับ เพราะฟังแล้วเมื่อเข้า ใจ สามารถขัดเกลากิเลสในชีวิตประจำวันได้ดีมากเพราะสติปัฏฐานไม่ได้เกิดตลอด เวลา และเกิดยาก ขณะที่สติปัฏฐานไม่เกิด จิตส่วนใหญ่เป็นอะไรครับ ก็อกุศล ดังนั้น ควรที่จะเป็นกุศลด้วยเหตุปัจจัยที่เกิดจากการฟังธัมมะที่ขัดเกลากิเลส คือ เรื่องบารมีในชีวิตประจำวัน เมื่อฟังเข้าใจ แม้การให้ของเราก็จะไม่หวังผลเพื่อ ประโยชน์สุขกับเขาจริงๆ ครับ เพื่อนๆ ลองฟังดูนะ แม้ฟังแล้วฟังอีกได้ครับ เมื่อปัญญาเกิดจึงทำหน้าที่ละกิเลส มิใช่ตัวตนที่จะละกิเลส